ΝΣΚ 267/1992

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 267/1992 (20-04-1992)

Αριθμός ερωτήματος: Υπ' αριθμόν οίκοθεν 31387/1992 έγγραφο της Διεύθυνσης Οικοδομικών και Κτιριοδομικών Κανονισμών του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων.

Περίληψη Ερωτήματος: Ερωτάται: Αν μπορεί να ανταλλαγεί τμήμα κατά παρέκκλιση αρτίου οικοπέδου, κειμένου σε οικισμό κάτω των 2.000 κατοίκων, οριοθετηθέντα, με ίσης έκτασης τμήμα όμορου οικοπέδου, χωρίς το οικόπεδο να απολέσει την κατά παρέκκλιση αρτιότητά του.

Ι. Με τις διατάξεις με τις οποίες καθορίζονται εκάστοτε οι όροι δόμησης των οικοπέδων ή γηπέδων προβλέπονται ειδικότερα οι προϋποθέσεις της εφεξής αρτιότητας αυτών και περαιτέρω οι όροι σύμφωνα με τους οποίους, κατά παρέκκλιση από τη γενική ως άνω ρύθμιση, είναι άρτια τα υφιστάμενα κατά τη μεταβολή των όρων δόμησης οικόπεδα ή γήπεδα. Έτσι, κατά το άρθρο 5 του από 24-05-1985 προεδρικού διατάγματος τρόπος καθορισμού ορίων οικισμών της χώρας μέχρι 2.000 κατοίκους κ.λ.π. (ΦΕΚ 181/Δ/1985) όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 1 παράγραφος 2)α του από 14-02-1987 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 133/Δ/1987), η αρτιότητα των οικοπέδων των ως άνω οικισμών, μετά τον καθορισμό των ορίων των τελευταίων τούτων, ορίζεται ως ακολούθως:

{α) Εντός των ορίων του οικισμού, θεωρούνται άρτια τα οικόπεδα με ελάχιστο εμβαδόν αρτιότητας που μπορεί να κυμαίνεται από 300 μέχρι 2.000 m2. Μέσα στα όρια αυτά, μπορεί να ορίζονται τομείς με διαφορετική αρτιότητα οικοπέδων, προκειμένου να διασφαλισθεί ο τυχόν ιδιαίτερος χαρακτήρας του οικισμού στους τομείς αυτούς. Τα ως άνω εμβαδά οικοπέδων εξειδικεύονται με απόφαση του Νομάρχη, που εκδίδεται μετά από γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του Νομού. Για την εξειδίκευση αυτή λαμβάνονται υπόψη τα εμβαδά που θεωρούνται αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα και πολεοδομικού ιστού του οικισμού. β) Κατά παρέκκλιση εντός των ως άνω ορίων, θεωρούνται άρτια τα γήπεδα με όποιο εμβαδόν έχουν κατά την ημέρα δημοσίευσης του παρόντος, εφόσον δεν έχουν το ελάχιστο εμβαδόν που ορίζεται στην παράγραφο 1)α.}

ΙΙ. Από το σκοπό τον οποίο υπηρετεί ο θεσμός της κατά παρέκκλιση οριζόμενης αρτιότητας, ο οποίος κατά νόμο συνίσταται στην εξυπηρέτηση της λειτουργικότητας και ανάπτυξης του οικισμού και εν γένει στη θεραπεία του δημοσίου συμφέροντος (βλέπε εκτενείς σκέψεις Πρακτικό Επεξεργασίας ΣτΕ 64/1992), πρέπει να γίνει δεκτό ότι ένα κατά παρέκκλιση, σύμφωνα με την ως άνω διάταξη, άρτιο οικόπεδο διατηρεί την κατά παρέκκλιση αρτιότητα του αν τμήμα αυτού ανταλλαγεί με το ίδιο συμβόλαιο με τμήμα ομόρου οικοπέδου, αφού με τη σύνταξη και μεταγραφή του συμβολαίου αυτού τα εν λόγω οικόπεδα θα έχουν την ίδια έκταση, επί πλέον δε έτσι καθίσταται δυνατό να βελτιωθούν πολεοδομικώς και να καταστούν περισσότερο αξιοποιήσιμα με ευθυγράμμιση των ορίων, ορθογωνισμό τους κ.λ.π. κατά τρόπο που προάγει τη λειτουργικότητα και ανάπτυξη του οικείου οικισμού. Τα ανωτέρω πρέπει να γίνουν δεκτά με τον όρο ότι δεν θίγονται οι όροι δόμησης των ομόρων οικοπέδων και ειδικότερα δεν δημιουργούνται μη άρτια οικόπεδα. Παρόμοια λύση έγινε δεκτή με την υπ' αριθμόν 326/1977 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους ως προς τα κατά παρέκκλιση άρτια οικόπεδα που κείνται εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και με την υπ' αριθμόν 583/1981 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τις υπ' αριθμούς 491/1986 και 575/1986 ατομικές γνωμοδοτήσεις ως προς τα εκτός σχεδίου κείμενα γήπεδα.

Θεωρήθηκε

Αθήνα, 29-04-1992

Ο Προεδρεύων Νομικός Σύμβουλος