|
1. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 14 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας το ποσό των δύο εκατομμυρίων δραχμών, που έχει οριστεί με την παράγραφο 2 του άρθρου 7 του νόμου 2145/1993 ως ανώτατο όριο της αρμοδιότητας των μονομελών πρωτοδικείων, αυξάνεται σε πέντε εκατομμύρια δραχμές.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 1 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 9 του νόμου [Ν] 2225/1994 (ΦΕΚ 121/Α/1994). |
2. Στο άρθρο 16 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις:
α) το ποσό του ενός εκατομμυρίου δραχμών, που έχει οριστεί με το άρθρο 1 του νόμου [Ν] 1478/1984, αυξάνεται σε πέντε εκατομμύρια δραχμές και
β) προστίθεται εδάφιο 13, που έχει ως εξής:
{13. οι διαφορές από προσβολή της νομής ή κατοχής κινητών ή ακινήτων.}
3. Το άρθρο 93Α, που προστέθηκε στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με την παράγραφο 3 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, καταργείται.
4. Η παράγραφος 2 του άρθρου 115 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{2. Στον πρώτο βαθμό, καθώς και στις υποθέσεις της εκούσιας δικαιοδοσίας, η προφορική συζήτηση είναι υποχρεωτική, εκτός από την περίπτωση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 226.}
5. Το άρθρο 149 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{Άρθρο 149
1. Το δικαστήριο, ύστερα από προφορική ή έγγραφη αίτηση διαδίκου, μπορεί να παρατείνει τις προθεσμίες για τη διεξαγωγή αποδείξεων το πολύ δύο φορές, με απόφασή του που καταχωρίζεται στα πρακτικά. Η παράταση δεν μπορεί να υπερβαίνει τους τέσσερις μήνες κάθε φορά. Η αίτηση υποβάλλεται πριν από τη λήξη της προθεσμίας ή της παράτασής της. Η παράταση αρχίζει αφότου λήξει η παρατεινόμενη προθεσμία. Ο αιτών καταδικάζεται στα έξοδα.
2. Αν η απόδειξη διεξάγεται ενώπιον του εισηγητή του άρθρου 341 παράγραφος 3, η παράταση χορηγείται από αυτόν με απόφασή του που καταχωρίζεται στα πρακτικά ή στην έκθεση.
3. Αν η διεξαγωγή των αποδείξεων γίνεται ενώπιον εντεταλμένου δικαστή, η παράταση της παραγράφου 1 γίνεται, ύστερα από αίτηση διαδίκου, με απόφαση του δικαστηρίου που έχει διατάξει την απόδειξη και αν πρόκειται για πολυμελές δικαστήριο, από τον πρόεδρο, κατά τη διαδικασία των άρθρων 686 και επόμενα του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας.
4. Το δικαστήριο, όταν δικάζει την ουσία της υπόθεσης, μπορεί, ύστερα από αίτηση διαδίκου που, υποβάλλεται με τις προτάσεις, να χορηγήσει σε κάθε περίπτωση νέα προθεσμία διεξαγωγής των αποδείξεων έως έξι μήνες.}
6. Οι παράγραφοι 1 και 2 του άρθρου 226 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίστανται ως εξής:
{1. Το πρωτότυπο της αγωγής που κατατέθηκε φυλάσσεται στο αρχείο του δικαστηρίου.
2. Αν η αγωγή απευθύνεται στο πολυμελές πρωτοδικείο, αμέσως μετά την κατάθεσή της ο πρόεδρος, εφόσον κατά την κρίση του απαιτείται η έκδοση προδικαστικής απόφασης, ορίζει με πράξη του, που καταχωρίζεται στο πρωτότυπο και στα αντίγραφα της αγωγής ότι ως προς τις προτάσεις θα εφαρμοστούν οι παράγραφοι 1 και 3 του άρθρου 237 και η απόδειξη θα διεξαχθεί σύμφωνα με το άρθρο 341. Σε κάθε άλλη περίπτωση τηρείται η διαδικασία του άρθρου 270 και ο γραμματέας σημειώνει αμέσως στο πρωτότυπο και σε κάθε αντίγραφο της αγωγής ότι οι διάδικοι οφείλουν να καταθέσουν τις προτάσεις τους σύμφωνα με το άρθρο 238.}
7. Στο άρθρο 237 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 3 του νόμου [Ν] 1649/1986, επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις:
α) Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 αντικαθίσταται ως εξής:
{Στην περίπτωση του άρθρου 226, παράγραφος 2, εδάφιο α', οι διάδικοι πρέπει να καταθέσουν προτάσεις το αργότερο ως την έναρξη της συζήτησης.}
β) Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 3 αντικαθίσταται ως εξής:
{Στην περίπτωση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 1 οι αμοιβαίες αντικρούσεις γίνονται με προσθήκη στις προτάσεις έως τις 12 το μεσημέρι της τρίτης εργάσιμης ημέρας μετά τη συζήτηση.}
8. Το πρώτο εδάφιο του άρθρου 238 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που προστέθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 3 του νόμου [Ν] 1649/1986, αντικαθίσταται ως εξής:
{Κατά τη διαδικασία ενώπιον του μονομελούς πρωτοδικείου, καθώς και ενώπιον του πολυμελούς πρωτοδικείου, εκτός από την περίπτωση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 226, οι διάδικοι πρέπει να καταθέτουν τις προτάσεις, το αντίγραφο των προτάσεων και τα αποδεικτικά μέσα, τουλάχιστον τρεις πλήρεις εργάσιμες ημέρες πριν από τη δικάσιμο.}
9. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 269 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{Μέσα επίθεσης και άμυνας προβάλλονται κατά την πρώτη συζήτηση με τις προτάσεις, διαφορετικά είναι απαράδεκτα.}
10. Στο άρθρο 270 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις:
α) Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 αντικαθίσταται ως εξής:
{Ενώπιον του ειρηνοδικείου και του μονομελούς πρωτοδικείου, καθώς και ενώπιον του πολυμελούς πρωτοδικείου, εκτός από την περίπτωση του πρώτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 226, η συζήτηση είναι προφορική.}
β) Στις παραγράφους 1, 2, 3 και 6 οι λέξεις του δικαστή και ο δικαστής αντικαθίστανται αντιστοίχως με τις λέξεις του δικαστηρίου και το δικαστήριο.
11. Το άρθρο 270Α, που προστέθηκε στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με την παράγραφο 6 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, καταργείται.
12. Η παράγραφος 2 του άρθρου 283 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 8 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{2. Οι παρεμπίπτουσες αγωγές μπορούν να ασκηθούν σε κάθε στάση της δίκης και κατ' έφεση, εκτός αν περιέχουν αυτοτελή αίτηση.}
13. α) Οι παράγραφοι 1, 2 και 3 του άρθρου 341 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκαν με τα εδάφια α' και β' της παραγράφου 9 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, αντικαθίστανται ως εξής:
{1. Στην περίπτωση του άρθρου 226 παράγραφος 2 εδάφιο α οι διάδικοι οφείλουν να προσκομίσουν προαποδεικτικώς όλα τα αποδεικτικά τους έγγραφα. Αν δεν υπάρχει περίπτωση να διαταχθεί απόδειξη με αυτοψία, πραγματογνωμοσύνη, μάρτυρες και εξέταση των διαδίκων, το πολυμελές δικαστήριο εκδίδει αμέσως οριστική απόφαση με βάση τα έγγραφα που έχουν προσκομιστεί προαποδεικτικώς. Στις λοιπές περιπτώσεις το δικαστήριο εκδίδει απόφαση, με την οποία τάσσει αποδείξεις. Η απόφαση αυτή περιέχει συνοπτική αιτιολογία για το παραδεκτό και το νόμιμο της αγωγής ή άλλου εισαγωγικού δικογράφου, και των εκατέρωθεν ισχυρισμών, με μνεία των σχετικών διατάξεων. Αν στην απόφαση αυτή περιέχονται και οριστικές διατάξεις, ως προς αυτές διαλαμβάνεται πλήρης αιτιολογία.
2. Η απόφαση με την οποία τάσσεται απόδειξη ορίζει:
α) το θέμα που πρέπει να αποδειχθεί,
β) το διάδικο που βαρύνεται με την απόδειξη και τα αποδεικτικά μέσα που επιτρέπονται,
γ) την αρχή ενώπιον της οποίας θα γίνει η διεξαγωγή και
δ) το χρόνο της διεξαγωγής.
3. Η απόδειξη διεξάγεται ενώπιον του δικαστηρίου. Αν η διεξαγωγή απαιτεί πολύ χρόνο, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει να γίνει ενώπιον μέλους του, που ορίζεται ως εισηγητής. Η διεξαγωγή γίνεται στο ακροατήριο, εκτός αν η απόφαση ορίζει άλλο τόπο. Αν συντρέχει ειδικός λόγος, μπορεί με την απόφαση να ανατεθεί η διεξαγωγή ορισμένων αποδείξεων σε εντεταλμένο δικαστή ή στην αρμόδια προξενική αρχή. Ο χρόνος διεξαγωγής δεν επιτρέπεται να υπερβεί τους έξι μήνες. Αν η απόδειξη πρόκειται να διεξαχθεί στο εξωτερικό, έστω και κατά ένα μέρος, η προθεσμία αυτή δεν μπορεί να υπερβεί τους δέκα μήνες. Για την ενώπιον του δικαστηρίου απόδειξη ως χρόνος διεξαγωγής μπορεί να οριστεί και ρητή δικάσιμος μετά ορισμένο χρόνο από την επίδοση της απόφασης.}
β) Τα δύο τελευταία εδάφια της παραγράφου 6 του άρθρου 341 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκαν με το εδάφιο γ' της παραγράφου 9 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, αντικαθίστανται ως εξής:
{Η απόφαση γνωστοποιείται στους διαδίκους είτε από τον εισηγητή πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, οπότε γίνεται μνεία στα πρακτικά ή στην έκθεση, είτε με επίδοση από ένα διάδικο στους λοιπούς. Αν η γνωστοποίηση δεν γίνει πέντε τουλάχιστον ημέρες πριν από την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας, κάθε διάδικος δικαιούται να ζητήσει αναβολή της διεξαγωγής.}
γ) Το εδάφιο δ' της παραγράφου 9 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993 καταργείται.
δ) Όπου σε διατάξεις σχετικές με την απόδειξη προβλέπεται η έκδοση πράξης, νοείται εφεξής απόφαση.
14. Η παράγραφος 1 του άρθρου 406 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 11 του άρθρου 8 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{1. Στην περίπτωση του άρθρου 341 η εξέταση των μαρτύρων γίνεται ενώπιον του δικαστηρίου, το οποίο με την απόφαση για τις αποδείξεις ορίζει την ημέρα και την ώρα της εξέτασης. Αν η εξέταση απαιτεί πολύ χρόνο, ιδίως αν δεν μπορεί να περατωθεί σε μια συνεδρίαση, και το δικαστήριο διέταξε να διεξαχθεί από εισηγητή ή από εντεταλμένο δικαστή ή πρόξενο, αυτός ορίζει τόπο και χρόνο για την εξέταση των μαρτύρων, καθώς και τον αριθμό των μαρτύρων που θα εξετασθούν κάθε φορά. Σε περίπτωση αναβολής ο δικαστής οφείλει να ορίσει, μέσα στην προθεσμία που έχει ταχθεί, ημέρα και ώρα για την εξέταση των υπόλοιπων μαρτύρων. Αν η κατάθεση του μάρτυρα διακοπεί, η ημερομηνία για τη συνέχισή της ορίζεται το αργότερο μέσα σε ένα μήνα, χωρίς να υπολογίζεται ο χρόνος των δικαστικών διακοπών. Στην περίπτωση αυτή η συνέχιση της εξέτασης μπορεί να γίνει και πέρα από την προθεσμία. Όταν η εξέταση των μαρτύρων γίνεται ενώπιον του ειρηνοδίκη ως εντεταλμένου δικαστή, η παράσταση δικηγόρου δεν είναι υποχρεωτική, αν δεν είναι τοποθετημένοι στην έδρα του ειρηνοδικείου δύο τουλάχιστον δικηγόροι.}
15. Τα άρθρα 504, 506, 508 και η παράγραφος 3 του άρθρου 507 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας καταργούνται.
16. Το άρθρο 505 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{1. Το έγγραφο της ανακοπής πρέπει να περιέχει τα στοιχεία που απαιτούνται κατά τα άρθρα 118, 119 και 120 και τους λόγους της ανακοπής.
2. Ο ανακόπτων οφείλει να προκαταβάλει στη γραμματεία του δικαστηρίου κατά την κατάθεση της ανακοπής το παράβολο που όρισε η ερήμην απόφαση, το οποίο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των τριάντα χιλιάδων ούτε μεγαλύτερο των εκατό χιλιάδων δραχμών για κάθε ανακόπτοντα.}
17. Το άρθρο 509 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{Αν η ανακοπή ασκήθηκε εμπρόθεσμα και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις και το δικαστήριο πιθανολογεί ότι είναι βάσιμοι οι λόγοι που προτάθηκαν, εξαφανίζει την απόφαση που ανακόπηκε και τις πράξεις που ενεργήθηκαν μετά την απόφαση αυτή, διατάσσει να επιστραφεί το παράβολο και αμέσως προχωρεί στην εξέταση της διαφοράς, αφού οι διάδικοι επανέλθουν στην κατάσταση που υπήρχε πριν από την απόφαση που εξαφανίστηκε. Αλλιώς απορρίπτει την ανακοπή και διατάσσει να εισαχθεί το παράβολο στο δημόσιο ταμείο.}
18. Στο άρθρο 513 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας επέρχονται οι εξής τροποποιήσεις:
α) Η παράγραφος 1 αντικαθίσταται ως εξής:
{1. Έφεση επιτρέπεται μόνο κατά των αποφάσεων που εκδίδονται στον πρώτο βαθμό: α) εκείνων που παραπέμπουν την υπόθεση στο αρμόδιο δικαστήριο λόγω αναρμοδιότητας, β) των οριστικών αποφάσεων που περατώνουν όλη τη δίκη ή μόνο τη δίκη για την αγωγή ή για την ανταγωγή. Κατά των αποφάσεων που έχουν εκδοθεί ερήμην έφεση επιτρέπεται από τη δημοσίευσή τους. Αν η απόφαση είναι εν μέρει οριστική δεν επιτρέπεται έφεση ούτε κατά των οριστικών διατάξεων πριν εκδοθεί οριστική απόφαση στη δίκη.}
β) Η παράγραφος 3, που προστέθηκε με την παράγραφο 2 του άρθρου 9 του νόμου 2145/1993, καταργείται.
19. Το άρθρο 515 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας καταργείται.
20. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 524 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
{Αν με την έφεση προσβάλλεται απόφαση ειρηνοδικείου, μονομελούς πρωτοδικείου, καθώς και πολυμελούς πρωτοδικείου, εφόσον δεν έχει εκδοθεί πράξη του προέδρου κατά το άρθρο 226 παράγραφος 2 εδάφιο α, έχουν επιπλέον εφαρμογή και οι διατάξεις των παραγράφων 1 εδάφια β' και γ', 2, 3 εδάφια α και γ και 4 έως 6 του άρθρου 270.}
21. Το άρθρο 528 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{Αν ασκηθεί έφεση από το διάδικο που δικάστηκε ερήμην κατά την πρώτη συζήτηση, η εγκαλούμενη απόφαση εξαφανίζεται μέσα στα όρια που καθορίζονται από την έφεση και τους πρόσθετους λόγους. Ο εγκαλών δικαιούται να προβάλει όλους τους ισχυρισμούς που μπορούσε να προτείνει πρωτοδίκως.}
22. Το δεύτερο εδάφιο του άρθρου 548 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{Αν με την αναψηλάφηση προσβάλλεται απόφαση ειρηνοδικείου, μονομελούς πρωτοδικείου, καθώς και πολυμελούς πρωτοδικείου, εφόσον δεν έχει εκδοθεί πράξη του προέδρου κατά το άρθρο 226 παράγραφος 2 εδάφιο α, έχουν επιπλέον εφαρμογή και οι διατάξεις των παραγράφων 1 εδάφια β' και γ', 2, 3 εδάφια α και γ και 4 ως 6 του άρθρου 270. Το ίδιο ισχύει και όταν προσβάλλεται απόφαση που εκδόθηκε ύστερα από έφεση κατά απόφασης των ανωτέρω δικαστηρίων.}
23. Το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 591 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που προστέθηκε με την παράγραφο 5 του άρθρου 3 του νόμου [Ν] 1649/1986, αντικαθίσταται ως εξής:
{Αν στις ειδικές αυτές διατάξεις δεν ορίζεται διαφορετικά: α) οι προτάσεις κατατίθενται στο ακροατήριο, β) όλοι οι αυτοτελείς ισχυρισμοί προτείνονται προφορικά και, όσοι δεν περιέχονται στις προτάσεις, καταχωρίζονται στα πρακτικά και γ) προσθήκη στις προτάσεις γίνεται όπως ορίζει η παράγραφος 5 του άρθρου 270.}
24. Το άρθρο 625 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 9 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{Αρμόδιος να εκδώσει διαταγή πληρωμής είναι για απαίτηση της αρμοδιότητας του ειρηνοδικείου ο ειρηνοδίκης και για κάθε άλλη απαίτηση ο δικαστής του μονομελούς πρωτοδικείου. Για την έκδοση διαταγής πληρωμής δεν γίνεται συζήτηση στο ακροατήριο.}
25. Η παράγραφος 2 του άρθρου 690 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 11 του άρθρου 9 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{2. Ο δικαστής του μονομελούς πρωτοδικείου ή ο ειρηνοδίκης δικάζει την αίτηση χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, εκτός αν κρίνει αναγκαία την τήρηση πρακτικών. Αν δεν συμπράττει γραμματέας, ο δικάζων μπορεί να επιτρέψει τη μαγνητοφώνηση της διαδικασίας, μετά το πέρας της οποίας η μαγνητοταινία παραλαμβάνεται από αυτόν και, αφού εκδοθεί η απόφαση, φυλάσσεται στο αρχείο του δικαστηρίου.}
26. Το εδάφιο, που προστέθηκε στην παράγραφο 1 του άρθρου 933 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας με την παράγραφο 3 του άρθρου 10 του νόμου 2145/1993, καταργείται.
27. Το εδάφιο γ της παραγράφου 1 του άρθρου 934 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 5 του άρθρου 10 του νόμου 2145/1993, αντικαθίσταται ως εξής:
{γ) αν αφορά την εγκυρότητα της τελευταίας πράξης εκτέλεσης, μέσα σε έξι μήνες αφότου η πράξη αυτή ενεργηθεί, και αν πρόκειται για εκτέλεση για την ικανοποίηση χρηματικών απαιτήσεων, μέσα σε τριάντα ημέρες από την ημέρα του πλειστηριασμού ή αναπλειστηριασμού αν πρόκειται για κινητά, και ενενήντα ημέρες αφότου μεταγραφεί η περίληψη της κατακυρωτικής έκθεσης, αν πρόκειται για ακίνητα.}
28. Η παράγραφος 5 του άρθρου 938 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που προστέθηκε με τη διάταξη της παραγράφου 7 του άρθρου 10 του νόμου 2145/1993, καταργείται.
29. Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 1047 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας αντικαθίσταται ως εξής:
{Η αγωγή για απαγγελία προσωπικής κράτησης μπορεί να ασκηθεί και αυτοτελώς. Στην περίπτωση αυτή εκδικάζεται κατά το άρθρο 270 και υπάγεται στο ειρηνοδικείο, αν η απαίτηση δεν υπερβαίνει κατά κεφάλαιο το όριο της καθ' ύλην αρμοδιότητας του ειρηνοδικείου, και στο μονομελές πρωτοδικείο, αν υπερβαίνει το όριο αυτό. Η αγωγή αυτή, όταν ασκείται αυτοτελώς, εισάγεται είτε στο δικαστήριο της γενικής δωσιδικίας του εναγομένου, είτε στο δικαστήριο που είναι κατά τόπον αρμόδιο για την απαίτηση. Αίτηση απαγγελίας προσωπικής κράτησης που περιέχεται σε αγωγή για την απαίτηση εκδικάζεται κατά τη διαδικασία στην οποία υπάγεται η αγωγή.}
30. Οι διατάξεις των άρθρων 149, 341 και 406 παράγραφος 1 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, όπως αντικαταστάθηκαν με το νόμο αυτόν, εφαρμόζονται και στη διεξαγωγή αποδείξεων που διατάχθηκαν υπό την ισχύ του νόμου 2145/1993. Διαδικαστικές πράξεις που έγιναν όσο ίσχυε η καταργούμενη ρύθμιση διατηρούν την ισχύ τους. Αποδείξεις για τις οποίες ορίστηκε δικάσιμος σε ρητή ημέρα, αν έχουν ματαιωθεί ή δεν έχουν ακόμη διεξαχθεί, μπορεί να επισπευσθούν από οποιονδήποτε διάδικο μέσα σε τρεις μήνες από την έναρξη της ισχύος του παρόντος νόμου και πρέπει να ολοκληρωθούν μέσα σε έξι το πολύ μήνες από την επίσπευση.