|
1. Όλες οι δεξαμενές, επιφανείας μεγαλύτερες των 200 m2, περιβάλλονται καθ' όλην την περίμετρο αυτών, πλην της περιοχής των κλιμάκων, δι' αυλάκια υπερχειλίσεως, η μορφή και το μέγεθος των οποίων θα είναι τοιαύτα ώστε:
α) Τα εντός αυτών εισερχόμενα υλικά να μη δύνανται να επανέλθουν εις την δεξαμενή, λόγω αποτόμου εισόδου ύδατος εις αυτές.
β) Το άκρον των να δύναται να χρησιμοποιείται ως χειρολαβή παρά των λουομένων.
γ) Το βάθος των να είναι επαρκές, ίνα μη φθάνουν τα άκρα των δακτύλων εις τον πυθμένα.
δ) Το άνοιγμά των να είναι επαρκές, ίνα είναι ευχερής ο καθαρισμός των.
ε) Οι κίνδυνοι σφηνώματος ποδών και χειρών των λουομένων να αποκλείονται.
ζ) Η αποχετευτική ικανότης αυτών να είναι ίση προς τα 50% τουλάχιστον της παροχής του ύδατος που ανακυκλοφορεί.
2. Εις τις δεξαμενές επιφανείας μέχρι 200 m2 δυνατόν αντί των αυλακιών υπερχειλίσεως να προβλέπονται στόμια υπερχειλίσεως (skimmers) προς απομάκρυνση της επιφανειακής στιβάδας ύδατος.
Ο αριθμός αυτών θα πρέπει να υπολογίζεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η πλήρης απομάκρυνση της επιφανειακής στοιβάδας ύδατος εντός του χρονικού διαστήματος της ανακυκλοφορίας (άρθρο 15, παράγραφος 1).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 2 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 4 του άρθρου 1 της υπ' αριθμόν ΥΓ2/80825/05/2006 υγειονομικής διάταξης (ΦΕΚ 120/Β/2006). |
3. Οι αύλακες υπερχειλίσεως θα αποστραγγίζονται καλώς προς σημεία απορροής, απέχοντα απ' αλλήλων ουχί πλέον των 4.5 m και συνδεόμενα με το σύστημα ανακυκλοφορίας ή με φρεάτιον αποχέτευσης, δια σωληνώσεως διαμέτρου τουλάχιστον 60 mm.