ΣτΕ 947/2003
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 947/2003
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
ΤΜΗΜΑ ΣΤ'
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 24-02-2003, με την εξής σύνθεση: Θ. Χατζηπαύλου, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του ΣΤ' Τμήματος, Θ. Παπαευαγγέλου, Μ. Καραμανώφ, Σύμβουλοι, Α. Σταθάκης, Β. Πλαπούτα, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Β. Μανωλόπουλος, Γραμματέας του ΣΤ' Τμήματος.
Για να δικάσει την από 17-04-1991 αίτηση:
των: Α. Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος, που εδρεύει στην Αθήνα και εκπροσωπείται νόμιμα ως εκ του νόμου υποκαταστάτη των Γραφείων Μελετών: 1. ... Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ... Χολαργός, 2. ..., που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ...και 3. ..., που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ... όπως νόμιμα εκπροσωπούνται και Β. Των προσθέτως παρεμβαινόντων: 1. ... Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ..., Χολαργός, 2. ..., που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ...και 3. ..., που εδρεύει στην Αθήνα, οδός ..., όπως νόμιμα εκπροσωπούνται, το οποίο παραστάθηκε με τον δικηγόρο Παν. Μακαρίτη (Αριθμός Μητρώου 2313), που τον διόρισε με πληρεξούσιο,
κατά των: 1) Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, το οποίο παραστάθηκε με την δικηγόρο Αλεξάνδρα Καρέτσου (Αριθμός Μητρώου 11788), που την διόρισε με πληρεξούσιο και 2) Υπουργού Υγείας, Πρόνοιας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ο οποίος παραστάθηκε με την Ευσταθία Τσούση, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους. Με την αίτηση αυτή το αναιρεσείον Επιμελητήριο επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ' αριθμό 100/1990 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Συμβούλου Θ. Παπαευαγγέλου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο του αναιρεσείοντος Επιμελητηρίου, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση, την πληρεξούσια του αναιρεσίβλητου Νοσοκομείου και την αντιπρόσωπο του Υπουργού, οι οποίες ζήτησαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο.
1. Επειδή, για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη (3863668/1991 διπλότυπο της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας Κομοτηνής) και το παράβολο (837489, 837458, 3514445 έντυπα γραμμάτια).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται, εμπροθέσμως και κατά τα λοιπά παραδεκτώς, η αναίρεση της 100/1990 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής, με την οποία απορρίφθηκε προσφυγή του αναιρεσείοντος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, ως εκπροσώπου των γραφείων μελετών 1) ... ΕΠΕ, 2) ...και 3) ..., τα οποία είχαν αναλάβει την εκπόνηση πλήρους μελέτης του κτιριακού συγκροτήματος του αναιρεσίβλητου Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης (ήδη, κατ' άρθρο 1 παράγραφος 1 του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 225/2002, (ΦΕΚ 208/Α/2002), Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης), για την εγκατάσταση των Πανεπιστημιακών κλινικών και τη δημιουργία νοσηλευτηρίου 400 κλινών, επί διαφοράς που προέκυψε από τη μη εξόφληση του 18ου λογαριασμού και τη μη επιστροφή των εγγυητικών επιστολών. Με την ίδια απόφαση απορρίφθηκε, επίσης, και η παρέμβαση των ως άνω γραφείων μελετών.
3. Επειδή, με την παράγραφο 4 του άρθρου μόνου του νομοθετικού διατάγματος 2726/53 (ΦΕΚ 325/Α/1953) ορίζεται ότι
{Από την παραπάνω αμοιβή μελέτης παρακρατείται από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας ποσοστό 8% το οποίο διατίθεται για την εθελουσία έξοδο από το επάγγελμα των μη διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών και βάσει ειδικών διατάξεων νόμου αποδεδειγμένα ασκούντων ως άνω το τεχνικό επάγγελμα και εγγεγραμμένους στα οικεία μητρώα, κατά τα οριζόμενα με το Βασιλικό Διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση του Υπουργού Δημοσίων Έργων, μετά τη γνώμη του Συμβουλίου των Δημοσίων Έργων και με πρόταση του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας. Ποσοστόν μέχρι 2% κρατείται επίσης από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας για τις πάσης φύσεως σχετικές δαπάνες του. Το υπόλοιπο της αμοιβής της μελέτης καταβάλλεται, στο σύνολο ή τμηματικά προς τον δικαιούχο από το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας ή του υπό τούτου εξουσιοδοτούμενου, μετά την υπό της αρχής έγκριση της μελέτης, κατά τα ορισθέντα από το Βασιλικό Διάταγμα, ομοίως εκδιδομένου.}
Σε εκτέλεση της ανωτέρω εξουσιοδοτικής διατάξεως, εκδόθηκε το από 30-05-1956 βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 134/Α/1956), το οποίο στο άρθρο 2 ορίζει, μεταξύ άλλων, ότι:
{οι αναθέτοντες τη μελέτη έργων σε μηχανικούς κ.λ.π. υποχρεούνται να καταθέτουν στο Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος ή στον εξουσιοδοτούμενο από αυτό το σύνολο της αμοιβής μελέτης που οφείλουν, στερούνται δε του δικαιώματος να καταβάλουν την αμοιβή απευθείας στους δικαιούχους (παράγραφος 1), ότι σε περίπτωση αρνήσεως, δυστροπίας ή καθυστερήσεως ως προς την κατάθεση των τμηματικών πληρωμών ή την καταβολή της οφειλόμενης αμοιβής, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας δικαιούται να επιδιώκει την είσπραξη αυτής δια της δικαστικής οδού, υποκαθιστάμενο αυτοδικαίως στα δικαιώματα του δικαιούχου της αμοιβής μηχανικού (παράγραφος 4) και ότι, στην περίπτωση αυτή, το ως άνω Επιμελητήριο υποχρεούται να προβαίνει σε ανακοίνωση της δίκης στον δικαιούχο, μετά την οποία και μόνο δεν έχει καμία απολύτως, για οποιονδήποτε λόγο, ευθύνη έναντι του υποκαθιστάμενου και μάλιστα αποζημιώσεως, ενώ ο δικαιούχος ή το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας έχει πάντοτε δικαίωμα παρέμβασης (παράγραφος 5).}
Με τις διατάξεις αυτές του άρθρου 2 του από 30-05-1956 βασιλικού διατάγματος, οι οποίες κείνται εντός της εξουσιοδοτήσεως της ως άνω παραγράφου 4 του άρθρου μόνου του νομοθετικού διατάγματος 2726/53, καθιερώνεται τόσο υπέρ του μηχανικού όσο και υπέρ του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας αυτοτελές δικαίωμα ασκήσεως ενδίκων μέσων για την δικαστική επιδίωξη της αμοιβής που καταρτίστηκε από τον μηχανικό μελέτης, όπως, άλλωστε, τούτο ρητώς ορίζεται στο μεταγενέστερο προεδρικό διάταγμα 48/1994 (ΦΕΚ 33/Α/1994) (βλέπε και ΑΕΔ 26/1993, ΣτΕ 608/2002 Ολομέλεια). Στην περίπτωση αυτή, όταν, δηλαδή, το ένα από τα δύο αυτά πρόσωπα ασκεί, για την επιδίωξη της αμοιβής αυτής, ένδικο μέσο, το άλλο πρόσωπο μπορεί να παρεμβαίνει προσθέτως υπέρ αυτού, στρεφόμενο και αυτό κατά της προσβαλλόμενης με την προσφυγή πράξεως, τούτο δε λόγω του ειδικού χαρακτήρα της ανωτέρω διατάξεως, η οποία υπερισχύει των ρυθμίσεων που διέπουν τη διαδικασία ενώπιον των διοικητικών εφετείων (βλέπε ΣτΕ 2180/1997). Περαιτέρω, τα πρόσωπα αυτά, δηλαδή, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας και ο μηχανικός, μπορούν, σε περίπτωση που ηττήθηκαν στη δίκη ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου, να ασκήσουν από κοινού αίτηση αναιρέσεως και να προβάλουν κοινούς λόγους, ακόμη και στην περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας απορρίπτει με διαφορετική αιτιολογία τα ασκηθέντα από αυτά ένδικα μέσα (προσφυγή και παρέμβαση), τούτο δε διότι η ισχύς της αποφάσεως που εκδίδεται, ως προς την καταβολή της οφειλόμενης στον μηχανικό αμοιβής, εκτείνεται και στο άλλο πρόσωπο. Ειδικότερα, σε περίπτωση που το δικαστήριο της ουσίας απορρίπτει την παρέμβαση για τυπικούς λόγους, ο υπέρ του οποίου η παρέμβαση διάδικος δικαιούται, με την αίτηση αναιρέσεως, να προβάλει λόγους κατά της κρίσεως αυτής του δικαστηρίου, ώστε να τύχει, τελικώς, από το δικαστήριο της ουσίας, όχι μόνο της δικονομικής αλλά και της ουσιαστικής συνδρομής του υπέρ αυτού παρεμβάντος προσώπου.
4. Επειδή, στην υπό κρίση υπόθεση, με την προσβαλλόμενη απόφαση έγιναν δεκτά τα εξής: Με την από 07-02-1981 σύμβαση, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την από 26-03-1983 σύμβαση, ανατέθηκε στα γραφεία μελετών, που μνημονεύονται στη 2η σκέψη, η εκπόνηση πλήρους μελέτης διαρρυθμίσεων και επεκτάσεων του κτιριακού συγκροτήματος του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αλεξανδρουπόλεως, για την εγκατάσταση των Πανεπιστημιακών κλινικών και τη δημιουργία νοσηλευτηρίου 400 κλινών. Ακολούθως, μετά την έγκριση της προμελέτης του έργου και την εκπόνηση και υποβολή της οριστικής μελέτης, τα γραφεία μελετών, με την από 24-12-1987 επιστολή τους προς το αναιρεσίβλητο Νοσοκομείο, διαβίβασαν δικαιολογητικά για την είσπραξη της αμοιβής τους σύμφωνα με τον 18ο λογαριασμό και ζήτησαν τις απόψεις της Υπηρεσίας σχετικά με το θέμα της καταθέσεως εγγυητικών επιστολών. Σε απάντηση της επιστολής αυτής, η Διευθύνουσα Υπηρεσία έστειλε το 328/15-01-1988 έγγραφο, κατά του οποίου τα γραφεία μελετών άσκησαν την από 05-02-1988 ένσταση και, κατά της σιωπηρής απορρίψεώς της, την από 06-07-1988 αίτηση θεραπείας. Με τα δεδομένα αυτά, το Διοικητικό Εφετείο Κομοτηνής, με την προσβαλλόμενη απόφαση, την μεν προσφυγή του αναιρεσείοντος Επιμελητηρίου, με την οποία επιδιώχθηκε η εξόφληση του 18ου λογαριασμού και η επιστροφή των εγγυητικών επιστολών, μαζί με τις καταβεβλημένες για αυτές προμήθειες, απέρριψε ως απαράδεκτη, αφού ασκήθηκε για διαφορά που δεν ανακύπτει από το προαναφερθέν έγγραφο (328/15-01-1988), το οποίο, άλλωστε, έχει πληροφοριακό χαρακτήρα, τη δε παρέμβαση, που άσκησαν τα ως άνω γραφεία μελετών, απέρριψε, επίσης, ως απαράδεκτη, επειδή, σύμφωνα με το άρθρο 9 του προεδρικού διατάγματος [ΠΔ] 341/1978, που ισχύει, κατ' άρθρο 4 του νόμου [Ν] 1406/1983, στην ένδικη διαφορά, παρέμβαση επιτρέπεται μόνο προς διατήρηση της ισχύος της προσβαλλόμενης πράξεως και όχι κατ' αυτής, όπως επιδιώκονταν με την παρέμβαση των γραφείων μελετών.
5. Επειδή, με το δικόγραφο των προσθέτων λόγων επί της υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως, η οποία ασκείται από κοινού από το Τεχνικό Επιμελητήριο της Ελλάδος και από τα ως άνω γραφεία μελετών (ως προσθέτως παρεμβαινόντων) προβάλλεται ότι, κατά παράβαση της παραγράφου 5 του άρθρου 2 του από 30-05-1956 βασιλικού διατάγματος, απορρίφθηκε, με την προσβαλλόμενη απόφαση, κατά τα ανωτέρω εκτεθέντα, ως απαράδεκτη, η πρόσθετη, υπέρ του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, παρέμβαση των γραφείων μελετών. Ο λόγος αυτός αναιρέσεως, προβαλλόμενος παραδεκτώς από τους συναναιρεσείοντες, είναι βάσιμος διότι, σύμφωνα με όσα εκτίθενται στην 3η σκέψη, τα γραφεία αυτά είχαν δικαίωμα, κατά την προαναφερθείσα διάταξη, να ασκήσουν πρόσθετη παρέμβαση υπέρ του προσφυγόντος Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας και κατά του κύρους της προσβληθείσης με την προσφυγή πράξεως. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, πρέπει να αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση, η δε υπόθεση, που χρειάζεται διευκρίνηση κατά το πραγματικό, πρέπει να παραπεμφθεί στο ίδιο Διοικητικό Εφετείο, προκειμένου αυτό, αφού λάβει υπ' όψη και τα προβαλλόμενα με την παρέμβαση των ως άνω γραφείων μελετών, να προβεί σε περαιτέρω νόμιμη κρίση.
Για αυτά
Δέχεται την υπό κρίση αίτηση.
Αναιρεί την 100/1990 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Κομοτηνής, στο οποίο παραπέμπει την υπόθεση κατά το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου. Και
Επιβάλλει στους αναιρεσίβλητους τη δικαστική δαπάνη των αναιρεσειόντων, ανερχόμενη, συνολικώς, σε επτακόσια εξήντα (760) €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 03-03-2003 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 07-04-2003.
Ο Πρόεδρος του ΣΤ' Τμήματος Ο Γραμματέας του ΣΤ' Τμήματος
Θ. Χατζηπαύλου Β. Μανωλόπουλος