ΣτΕ 4595/1995
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 4595/1995
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα Δ'
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 10-01-1995 με την εξής σύνθεση: Χρήστος Φατούρος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του Δ Τμήματος, Π. Παραράς, Μ. Βροντάκης, Σ. Χαραλαμπίδης, Γ. Ανεμογιάννης, Σύμβουλοι, Μ. Βηλαράς, Ο. Ζύγουρα, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Μ. Καλαντζής, Γραμματέας του Δ Τμήματος.
Για να δικάσει την από 12-12-1988 αίτηση:
των 1) __________, για τον εαυτό της και ως ασκούσας τη γονική μέριμνα του ανηλίκου υιού της __________,
2) __________, 3) __________, κατοίκων Θεσσαλονίκης, οδός Ανοίξεως __________ (Πανόραμα) και
4) __________, κατοίκου Θεσσαλονίκης, οδός Μητροπόλεως __________, ο οποίος απεβίωσε και τη δίκη συνεχίζει η σύζυγός του __________, οι οποίοι παρέστησαν με τον δικηγόρο Νικόλαο Σίμογλου (αριθμός μητρώου 644 Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης), που τον διόρισαν με πληρεξούσιο,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων, ο οποίος παρέστη με τον Γ. Λάζο, Πάρεδρο του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Με την αίτηση αυτή οι αιτούντες επιδιώκουν να ακυρωθούν οι:
α) 925/1988 απόφαση της Επιτροπής Εκδικάσεως Ενστάσεων της Διευθύνσεως Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης,
β) από 13-09-1988 έκθεση αυτοψίας των υπαλλήλων της Διευθύνσεως Πολεοδομίας Θεσσαλονίκης και
γ) κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως του Εισηγητή, Παρέδρου Μ. Βηλαρά.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο των αιτούντων και της συνεχίζουσας τη δίκη συζύγου του αποβιώσαντος 4ου αιτούντος, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τον αντιπρόσωπο του Υπουργού, ο οποίος ζήτησε την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση, το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη, σε αίθουσα του δικαστηρίου και,
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο.
1. Επειδή για την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως, έχουν καταβληθεί τα νόμιμα τέλη και το παράβολο (6828486/1988 διπλότυπο εισπράξεως του Ταμείου Ενσήμων και Δικαστικών Εισπράξεων Θεσσαλονίκης και 912025 και 2280020/88 ειδικά έντυπα παραβόλου).
2. Επειδή, με την 382/1977 οικοδομική άδεια, που εκδόθηκε από το Τμήμα Πολεοδομικών Εφαρμογών της Διευθύνσεως Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, επετράπη στον __________ η ανέγερση τετραώροφης οικοδομής σε οικόπεδο ευρισκόμενο στη Θεσσαλονίκη, επί της οδού Λυκάονος __________. Ακολούθησε η έκδοση της ΔΠ/ΕΑ/1684/1984 αποφάσεως της Προϊσταμένης του Τμήματος Εκδόσεως Οικοδομικών Αδειών της Διευθύνσεως Πολεοδομίας της αυτής Νομαρχίας, με την οποία η ανωτέρω άδεια ανακλήθηκε εν μέρει, δηλαδή:
{ως προς τις κατασκευές του δώματος (τμήμα 4ου ορόφου) ... και ως προς τμήμα του 3ου ορόφου}
κατ' επίκληση του ότι:
{σύμφωνα με την υφισταμένη στάθμη του οικοπέδου, το προβλεπόμενο υπόγειο της οικοδομής κατέστη ισόγειο, λόγω κλίσεως του οικοπέδου, με αποτέλεσμα να περιλαμβάνεται στο συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου ... και να προκύπτει υπέρβαση του συντελεστή δομήσεως κατά 839,89 m2.}
Εντούτοις, η ανακλητική αυτή απόφαση ανακλήθηκε με την ΔΠ/ΕΑ/38308/1988 απόφαση της Προϊσταμένης του προαναφερθέντος Τμήματος της Διευθύνσεως Πολεοδομίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, με την αιτιολογία ότι, κατόπιν σχετικής αυτοψίας, διαπιστώθηκε ότι λόγω εκσκαφής του οπισθίου ακαλύπτου χώρου της επίμαχης οικοδομής:
{οι υπόγειες αποθήκες κατέστησαν ισόγειες και, επομένως είναι το υπόγειο που πρέπει να χαρακτηρισθεί αυθαίρετο και όχι ο τρίτος και τέταρτος όροφος.}
Κατόπιν τούτου, υπάλληλοι της ανωτέρω Διευθύνσεως Πολεοδομίας, συνέταξαν την από 13-09-1988 έκθεση αυτοψίας, στην οποία αναφέρονται τα εξής:
{Αυθαίρετη κατασκευή υπογείου που λόγω της εκσκαφής έχει προϋποθέσεις χώρου κύριας χρήσης ... Η αυθαίρετη εκσκαφή έγινε μετά την 31-01-1983 καθ' υπέρβαση της 382/1977 αδείας.}
Κατά της εκθέσεως αυτοψίας άσκησαν από κοινού την από 23-09-1988 ένσταση η __________ (δι' εαυτήν και ως ασκούσα τη γονική μέριμνα του ανηλίκου υιού της __________), η __________ και η __________, χήρα και θυγατέρες, αντίστοιχα, του __________ (δικαιούχου της οικοδομικής άδειας βάσει της οποίας ανεγέρθηκε η επίμαχη οικοδομή, ο οποίος απεβίωσε στις 31-03-1985, (βλέπε σχετικά το 33067/1985 πιστοποιητικό που υπογράφει, με εντολή Δημάρχου, ο Διευθυντής Μητρώων και Δημοτολογίου του Δήμου Θεσσαλονίκης).
Επί της ενστάσεως αυτής εκδόθηκε η από 12-10-1988 απόφαση της Επιτροπής του άρθρου 2 παράγραφος 4 του από 05-07-1983 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 291/Δ/1983), η οποία διαλαμβάνει τα εξής:
{(1) Απορρίπτεται η ένσταση, διότι, λόγω της διαμόρφωσης της στάθμης του ακαλύπτου χώρου, ο υπόγειος όροφος απέκτησε τις προϋποθέσεις χώρου κυρίας χρήσεως, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973 και, επομένως, κρίνεται αυθαίρετος διότι δεν έχει προσμετρηθεί στον συντελεστή δομήσεως
(2) Δεκτή η ένσταση για ό,τι αφορά το χρόνο κατασκευής της διαμόρφωσης που η Επιτροπή δέχεται ότι έγινε πριν από 31-01-1983 και κατά το χρονικό διάστημα μεταξύ του 1977, χρόνου έκδοσης της αδείας, και του 1981, χρόνου διαμόρφωσης του οπισθίου κοινοχρήστου χώρου από το Δήμο Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τα διαλαμβανόμενα στην ένσταση.}
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται ήδη η ακύρωση:
(1) Της από 12-10-1988 αποφάσεως της Επιτροπής του άρθρου 2 παράγραφος 4 του από 05-07-1983 προεδρικού διατάγματος (μνημονευόμενης στο δικόγραφο με τα στοιχεία 925/1988), προδήλως κατά το μέρος που με αυτή απορρίφθηκε η ασκηθείσα ένσταση κατά της από 13-09-1988 εκθέσεως αυτοψίας και
(2) της τελευταίας αυτής εκθέσεως αυτοψίας.
3. Επειδή η αίτηση εισάγεται προς συζήτηση μετά την 1302/1994 παραπεμπτική απόφαση του Δ Τμήματος με πενταμελή σύνθεση, λόγω της γενικότερης σημασίας του ζητήματος που ανέκυψε ως προς τον κύκλο των προσώπων που νομιμοποιούνται να ασκήσουν αίτηση ακυρώσεως κατά πράξεως με την οποία απορρίπτεται ενδικοφανής προσφυγή κατά προγενέστερης πράξεως και ενόψει της εμφανιζόμενης ως κυμαινόμενης σχετικής με το ζήτημα αυτό νομολογίας.
4. Επειδή, όπως κρίθηκε με την ανωτέρω παραπεμπτική απόφαση, νομίμως συνεχίζει τη δίκη, ως προς τον τέταρτο των αιτούντων __________, ο οποίος απεβίωσε μετά την άσκηση της υπό κρίση αιτήσεως, η χήρα του θανόντος __________ με δήλωση του πληρεξουσίου δικηγόρου της κατά την επ' ακροατηρίου συζήτηση της υποθέσεως επί της οποίας εκδόθηκε η παραπεμπτική αυτή απόφαση.
5. Επειδή το από 05-07-1983 προεδρικό διάταγμα με τον τίτλο Διαδικασία χαρακτηρισμού και κατεδάφιση, νέων αυθαιρέτων κατασκευών (ΦΕΚ 291/Δ/1983) ορίζει στο άρθρο 1 ότι:
{1. Η διαπίστωση και ο χαρακτηρισμός αυθαιρέτου ... γίνεται ύστερα από αυτοψία υπαλλήλου της κατά τόπο αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας, που συντάσσει επί τόπου σχετική έκθεση. Η έκθεση αφορά το αυθαίρετο και μόνο και όχι τον εκάστοτε ιδιοκτήτη, νομέα, κάτοχο ή κατασκευαστή του. Τα ονόματα των πιο πάνω προσώπων μπορεί ενδεικτικά και μόνο ν' αναφέρονται στην έκθεση. Η μη αναφορά τους όμως ή η εσφαλμένη αναφορά δεν ασκεί καμιά επιρροή στην πρόοδο της διαδικασίας.
2. Στην έκθεση αναφέρεται η θέση του αυθαιρέτου ... Περιλαμβάνεται επίσης σημείωση ότι κάθε ενδιαφερόμενος έχει δικαίωμα μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία δέκα ημερών από την ημερομηνία τοιχοκόλλησης της έκθεσης να υποβάλει ένσταση στην κατά τόπο αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία ...
3. Η πιο πάνω έκθεση που υπογράφεται από τον υπάλληλο που διενεργεί την αυτοψία τοιχοκολλείται την ίδια μέρα στο αυθαίρετο ...}
και στο άρθρο 2 ότι:
{1. Κατά της έκθεσης αυτοψίας μπορεί να κάνει ένσταση κάθε ενδιαφερόμενος.
2. Η ένσταση ασκείται μέσα σε ανατρεπτική προθεσμία 10 ημερών από την τοιχοκόλληση της έκθεσης στο αυθαίρετο ...
3. ...
4. Η ένσταση εξετάζεται από ... επιτροπή ...}
Εξάλλου, το προεδρικό διάταγμα 18/1989 Κωδικοποίηση διατάξεων νόμων για το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΦΕΚ 8/Α/1989), ορίζει, στο άρθρο 45 παράγραφος 2, τα εξής:
{Η αίτηση ακυρώσεως είναι απαράδεκτη αν στρέφεται κατά εκτελεστής πράξης, κατά της οποίας προβλέπεται από το νόμο ενδικοφανής προσφυγή που ασκείται κατά νόμο μέσα σε ορισμένη προθεσμία ενώπιον του οργάνου που έχει εκδώσει την πράξη ή άλλου οργάνου και καθιστά δυνατή την επανεξέταση της υπόθεσης κατ' ουσίαν. Στην περίπτωση αυτή, η αίτηση ακυρώσεως επιτρέπεται μόνο κατά της πράξης που εκδίδεται επί της προσφυγής ...}
Από τον συνδυασμό των διατάξεων αυτών συνάγεται, ότι κατά της εκθέσεως αυτοψίας προβλέπεται η άσκηση ενστάσεως (ενδικοφανούς προσφυγής κατά την έννοια του άρθρου 45 παράγραφος 2 του προεδρικού διατάγματος 18/1989) ενώπιον της Επιτροπής αυθαιρέτων εκ μέρους του ενδιαφερομένου. Η μη άσκηση της ενστάσεως αυτής, καθιστά την αίτηση ακυρώσεως που στρέφεται κατά της εκθέσεως αυτοψίας απαράδεκτη, δεδομένου ότι μόνη παραδεκτώς προσβλητή πράξη είναι η απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής αυθαιρέτων. Εξάλλου, αίτηση ακυρώσεως κατά της αποφάσεως της Επιτροπής αυθαιρέτων, νομιμοποιείται να ασκήσει μόνο ο ενδιαφερόμενος που είχε προηγουμένως ασκήσει, κατά της εκθέσεως αυτοψίας, ένσταση ενώπιον της Επιτροπής αυτής, απορριφθείσα, όχι δε και τρίτος, βλαπτόμενος ενδεχομένως από την απόφαση της Επιτροπής, αλλά μη αναμιχθείς στην ενδικοφανή διαδικασία, η οποία κατέληξε στην έκδοσή της (ΣτΕ 1914/1995, 1915/1995, 2740/1987, 2921/1985).
6. Επειδή, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στην προηγούμενη σκέψη, απαραδέκτως πλήττεται, αυτοτελώς, με την υπό κρίση αίτηση, η από 13-09-1988 έκθεση αυτοψίας, εφόσον μετά την έκδοση, επί ενστάσεως κατ' αυτής, της από 12-10-1988 αποφάσεως της οικείας Επιτροπής αυθαιρέτων, απώλεσε την εκτελεστότητά της, ενσωματωθείσα στην απόφαση της Επιτροπής.
7. Επειδή, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο τέταρτος των αιτούντων __________ (ως προς τον οποίο τη δίκη συνεχίζει, κατά τα εκτεθέντα σε προηγούμενη σκέψη, η χήρα του __________), δεν περιλαμβανόταν μεταξύ εκείνων που άσκησαν την από 23-09-1988 ένσταση κατά της από 13-09-1988 εκθέσεως αυτοψίας, επί της οποίας εκδόθηκε η από 12-10-1988 απόφαση της οικείας επιτροπής, η οποία είναι και η μόνη παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη με την υπό κρίση αίτηση. Με τα δεδομένα αυτά, ο ανωτέρω __________ δεν νομιμοποιούταν, κατά τα προαναφερθέντα, να προσβάλει με αίτηση ακυρώσεως την ανωτέρω, εκδοθείσα επί ενστάσεως τρίτων, απόφαση της Επιτροπής και, συνεπώς, η υπό κρίση αίτηση πρέπει, ως προς τη συνεχίζουσα επ' ονόματί του την παρούσα δίκη __________, να απορριφθεί ως απαραδέκτως στρεφόμενη κατά της ανωτέρω αποφάσεως.
8. Επειδή, όπως παγίως έχει κριθεί, προϋπόθεση χαρακτηρισμού ορισμένης κατασκευής ως αυθαίρετης και κατεδαφιστέας είναι να παραβιάζονται με αυτή οι πολεοδομικές διατάξεις που ίσχυαν τόσο κατά την εκτέλεση της κατασκευής όσο και κατά το χρόνο διαπιστώσεως της αυθαιρεσίας (ΣτΕ 2682/1985, 2574/1977, 3538/1976 κ.α.). Εξάλλου, τόσο κατά τις διατάξεις του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού του έτους 1973 (νομοθετικό διάταγμα 8/1973 (ΦΕΚ 124/Α/1973)) όσο και κατά τον ισχύοντα Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό του έτους 1985 (νόμος 1577/1985 (ΦΕΚ 210/Α/1985)), ως αυθαίρετη και κατεδαφιστέα χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, και η κατασκευή, με την εκτέλεση της οποίας στοιχειοθετείται υπέρβαση της σχετικής οικοδομικής άδειας και παραβίαση των διατάξεων που καθορίζουν τον επιτρεπόμενο στην περιοχή συντελεστή δομήσεως (παράβαλε ΣτΕ 4482/1990). Ως κατασκευή δε, υπό την ανωτέρω έννοια, πρέπει να νοηθεί όχι μόνο η καθ' υπέρβαση της οικοδομικής άδειας και παραβίαση του επιτρεπομένου συντελεστή δομήσεως εξ υπαρχής ανέγερση κτίσματος, αλλά και η εκτέλεση εργασιών διαμορφώσεως του οικοπέδου στο οποίο αφορά ορισμένη οικοδομική άδεια, όπως π.χ. εργασιών εκχωματώσεων ή επιχωματώσεων, οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα την κατά τέτοιο τρόπο μεταβολή των δεδομένων, στα οποία στηρίχθηκε η έκδοση της εν λόγω άδειας, ώστε χώρος της ανεγερθείσης, με βάση την άδεια αυτή, οικοδομής και προβλεπόμενος σ' αυτή ως χώρος μη προσμετρούμενος στο συντελεστή δομήσεως, να πληροί ήδη τις προϋποθέσεις συνυπολογισμού του στον οικείο συντελεστή δομήσεως (παράβαλε ΣτΕ 1763/1977, 1049/1978, 368/1980, 2435/1985, 1590/1987, 2336/1990). Εντούτοις, εργασίες που έχουν το αυτό, όπως και οι μόλις περιγραφείσες, αποτέλεσμα, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε εφαρμογή, επί του ανεγερθέντος, βάσει της οικείας οικοδομικής άδειας κτίσματος, των διατάξεων περί αυθαιρέτων κατασκευών, ούτε να μεταβάλουν την κατά την άδεια χρήση του, αν δεν έγιναν επί του οικοπέδου στο οποίο αφορά η οικοδομική άδεια, αλλά επί άλλου γειτονικού οικοπέδου ή παρακειμένου κοινοχρήστου χώρου και μάλιστα όχι με πρωτοβουλία ή δραστηριότητα του δικαιούχου της ανωτέρω άδειας, αλλά με πρωτοβουλία και ενέργειες τρίτων, ή της Διοικήσεως, ή τρίτου κατόπιν σχετικής άδειας της Διοικήσεως.
9. Επειδή, περαιτέρω, κατά τις διατάξεις του άρθρου 15 παράγραφος 1, 2, 4 και 5 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού 1973 που αφορούσε στο συνεχές σύστημα δομήσεως, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 12 παράγραφος 3 και 4 και 22 παράγραφος 4 του ιδίου Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, που καθόριζαν, αντίστοιχα, τις έννοιες των χώρων κυρίας και βοηθητικής χρήσεως των κτιρίων και το ελεύθερο ύψος ορόφου κυρίας χρήσεως, στο συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, και οι χώροι που εδημιουργούντο υπό το ισόγειο, λόγω κλίσεως της οδού ή κλίσεως του οικοπέδου ή λόγω διαμορφώσεως της στάθμης τούτου, εφόσον οι χώροι αυτοί πληρούσαν, από απόψεως εσωτερικών διαστάσεων και θέσεως του δαπέδου τους έναντι της οδού ή της φυσικής ή τεχνητής στάθμης των ακαλύπτων τμημάτων του οικοπέδου, τις προϋποθέσεις που τάσσει ο ως άνω Γενικός Οικοδομικός Κανονισμός προκειμένου ορισμένος χώρος να θεωρηθεί ως χώρος κυρίας χρήσεως. Κατά δε τον ισχύοντα Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό, στο συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου προσμετρούνται μεταξύ άλλων (βλέπε άρθρο 7 παράγραφος 1 Α)α) και Β)β)), οι επιφάνειες όλων των στεγασμένων και κλειστών, από όλες τις πλευρές, χώρων του κτιρίου, οποιασδήποτε χρήσεως, σε όλους τους ορόφους, συμπεριλαμβανομένων και των υπογείων, εξαιρουμένου μόνο του υπογείου που χρησιμοποιείται αποκλειστικά για βοηθητική χρήση και υπό την προϋπόθεση ότι η οροφή του δεν υπερβαίνει το 1.5 m από την οριστική στάθμη του εδάφους, όπως αυτή διαμορφώνεται οριστικά, σύμφωνα με το νόμο, με εκσκαφή, επίχωση ή επίστρωση (βλέπε άρθρο 1 παράγραφος 16) και ότι η απόσταση μεταξύ του δαπέδου του και της οροφής (ύψος) δεν υπερβαίνει, κατ' αρχήν, τα 3 m.
10. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, από την προσβαλλόμενη απόφαση, σε συνδυασμό με την επίμαχη έκθεση αυτοψίας (13-09-1988) και ιδίως το επ' αυτής σκαρίφημα, καθώς και τα λοιπά στοιχεία του φακέλου, συνάγεται ότι ως αυθαίρετη χαρακτηρίσθηκε η διαμόρφωση του οικοπέδου στο οποίο αφορούσε η 382/1977 οικοδομική άδεια, επειδή, με τη διαμόρφωση αυτή, υπόγειος χώρος της ανεγερθείσης με βάση την άδεια αυτή πολυκατοικίας, προβλεπόμενος στην άδεια ως αποθήκη, δηλαδή ως χώρος βοηθητικής χρήσεως μη προσμετρηθείς στο συντελεστή δομήσεως, κατέστη ήδη χώρος προσμετρητέος στο συντελεστή δομήσεως, ενόψει του ύψους του, που ανέρχεται σε 4 m κατά μέσο όρο, και της θέσεώς του σε σχέση με τη στάθμη του εδάφους που προέκυψε μετά την αναφερθείσα διαμόρφωση. Ειδικότερα, η έκθεση αυτοψίας αναφέρει ότι η κτήση, από τον επίμαχο χώρο, των προϋποθέσεων που τάσσει ο νόμος για να είναι προσμετρητέος στο συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου, οφείλεται σε αυθαίρετη εκσκαφή που έγινε καθ' υπέρβαση της 382/1977 αδείας. Εντούτοις, με την κατά τα άνω ένστασή τους, κατά της εκθέσεως αυτοψίας, οι αιτούντες προέβαλαν, όπως από το σύνολό της συνάγεται, ότι η παρούσα κατάσταση του ακαλύπτου χώρου του οικοπέδου τους, δεν προέκυψε από εργασίες που διεξήχθησαν με πρωτοβουλία τους επί του εν λόγω οικοπέδου, αλλά από εργασίες που διεξήγαγε στο όμορο δημοτικό ακίνητο ο Δήμος Θεσσαλονίκης, τους ισχυρισμούς δε αυτούς αποδέχθηκε, ουσιαστικά, η Επιτροπή που αποφάνθηκε επί της ενστάσεως, συνδέουσα, όπως προκύπτει από την προσβαλλόμενη απόφασή της και αναφέρθηκε ήδη σε προηγούμενη σκέψη, το χρόνο κτήσεως από τον επίδικο χώρο (αποθήκη) των προϋποθέσεων χαρακτηρισμού του ως χώρου κυρίας χρήσεως και με το χρόνο διαμορφώσεως του οπισθίου κοινοχρήστου χώρου από το Δήμο Θεσσαλονίκης, δηλαδή το έτος 1981. Με τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη απόφαση αιτιολογείται μεν νομίμως και επαρκώς κατά το μέρος που αφορά στην επιρροή που είχε η προπεριγραφείσα διαμόρφωση στην κτήση από τον παραπάνω αποθηκευτικό χώρο των κατά νόμο απαραίτητων για το χαρακτηρισμό του ως χώρου κυρίας χρήσεως προϋποθέσεων, αιτιολογείται όμως, περαιτέρω, πλημμελώς, διότι δεν διευκρινίζει, κατά τρόπο ανεπίδεκτο αμφισβητήσεως, εάν οι εργασίες εκσκαφής που κατέστησαν τον αποθηκευτικό αυτό χώρο προσμετρητέο στο συντελεστή δομήσεως του οικοπέδου έγιναν με πρωτοβουλία των αιτούντων (ή του δικαιοπαρόχου τους __________) στο οικόπεδο στο οποίο αφορούσε η 382/1987 οικοδομική άδεια, ή αν η κτήση των προϋποθέσεων προσμετρήσεως του επιδίκου χώρου, στο συντελεστή δομήσεως ήταν αποκλειστικό αποτέλεσμα των εργασιών εκσκαφής και διαμορφώσεως, που διεξήχθησαν, από το Δήμο Θεσσαλονίκης (ή από τρίτους ενεργούντες κατ' εντολή του ή κατόπιν αδείας του) επί του ομόρου δημοτικού ακινήτου. Για το λόγο αυτό, βασίμως προβαλλόμενο, πρέπει η προσβαλλόμενη απόφαση να ακυρωθεί, κατά το μέρος αυτό, ώστε η Διοίκηση να επανέλθει αιτιολογώντας πλήρως την απόφασή της και διευκρινίζοντας το ουσιώδες αυτό, σύμφωνα με τα εκτεθέντα στις προηγούμενες σκέψεις, για την εφαρμογή των κρισίμων εν προκειμένω πολεοδομικών διατάξεων, ζήτημα (παράβαλε ΣτΕ 1763/1977).
11. Επειδή, ακυρούμενης της προσβαλλομένης αποφάσεως κατά το ως άνω μέρος της, για το λόγο που αναφέρεται στην προηγούμενη σκέψη, παρέλκει ως αλυσιτελής η έρευνα των λοιπών λόγων ακυρώσεως με τους οποίους πλήττεται το αυτό μέρος της αποφάσεως.
12. Επειδή, ενόψει των ανωτέρω, η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή εν μέρει ως προς τους αιτούντες που την ασκούν παραδεκτώς και να απορριφθεί κατά τα λοιπά.
Δια ταύτα
Δέχεται εν μέρει την υπό κρίση αίτηση ως προς τους αιτούντες __________ (δι εαυτήν και ως ασκούσα τη γονική μέριμνα του ανηλίκου υιού της __________), __________ και __________.
Ακυρώνει την από 12-10-1988 απόφαση της Επιτροπής αυθαιρέτων της Διευθύνσεως Πολεοδομίας της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με το σκεπτικό.
Απορρίπτει την αίτηση ως προς τη __________, που συνεχίζει τη δίκη επ' ονόματι του τέταρτου των αιτούντων __________.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου.
Συμψηφίζει τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 11-01-1995 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26-09-1995.