ΣτΕ 2515/2013
 Περιεχόμενα |  Προηγούμενο |  Επόμενο |
|
Αριθμός 2515/2013
Το Συμβούλιο της Επικρατείας
Τμήμα ΣΤ
Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 24-05-2012, με την εξής σύνθεση: Α. Ράντος, Αντιπρόεδρος, Πρόεδρος του ΣΤ' Τμήματος, Β. Ραφτοπούλου, Κ. Φιλοπούλου, Σύμβουλοι, Μ.Ε. Παπαδημήτρη, Θ. Ζιάμου, Πάρεδροι. Γραμματέας η Ε. Γκίκα, Γραμματέας του ΣΤ' Τμήματος.
Για να δικάσει την από 16-10-2011 αίτηση:
της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού, που εδρεύει στην Αθήνα (Χαλκοκονδύλη 30), η οποία παρέστη με τον δικηγόρο Χ. Συνοδινό (Αριθμός Μητρώου 13863), που τον διόρισε με πληρεξούσιο ο Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου,
κατά του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ο οποίος παρέστη με τους Σ. Διαμαντοπούλου και Γ. Γρυλλωνάκη, Παρέδρους του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.
Με την αίτηση αυτή η αιτούσα εταιρεία επιδιώκει να ακυρωθεί η υπ' αριθμόν Δ9/Δ/Φ53/20643/3785/2011 απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και κάθε άλλη σχετική πράξη ή παράλειψη της Διοικήσεως.
Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Θ. Ζιάμου.
Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε τον πληρεξούσιο της αιτούσας εταιρείας, ο οποίος ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους ακυρώσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση και τους αντιπροσώπους του Υπουργού, οι οποίοι ζήτησαν την απόρριψή της.
Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και
Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα
Σκέφθηκε κατά το Νόμο
1. Επειδή, για την άσκηση της κρινόμενης αιτήσεως έχει καταβληθεί το νόμιμο παράβολο (3091360, 3091345-6/2011 έντυπα παραβόλου, σειράς Α).
2. Επειδή, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της Δ9/Δ/Φ53/20643/3785/2011 (ΦΕΚ 234/ΑΑΠ/2011) απόφασης του Γενικού Γραμματέα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (με εντολή Υφυπουργού), καθ' ο μέρος κηρύσσεται με αυτήν αναγκαστική απαλλοτρίωση ιδιωτικών ακινήτων υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά με δαπάνες της αιτούσας Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, προς μετεγκατάσταση του οικισμού Μαυροπηγής του Δήμου Εορδαίας Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, για τις ανάγκες εκμετάλλευσης του υποκείμενου λιγνιτικού κοιτάσματος του Ορυχείου Μαυροπηγής. Η ένδικη απαλλοτρίωση κηρύχθηκε δυνάμει των διατάξεων των άρθρων 128-138 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 210/1973 Περί Μεταλλευτικού Κώδικα (ΦΕΚ 277/Α/1973), όπως τροποποιήθηκε με το νόμο [Ν] 274/1976 (ΦΕΚ 50/Α/1976) σε συνδυασμό με το άρθρο 29 παράγραφος 9 περίπτωση ε του νόμου 2882/2001 Κώδικας Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων (ΦΕΚ 17/Α/2001), όπως η περίπτωση (ε) αναριθμήθηκε από περίπτωση (δ) με το άρθρο 22 παράγραφος 1 του νόμου 3175/2003 Αξιοποίηση του γεωθερμικού δυναμικού, τηλεθέρμανση και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ 207/Α/2003).
3. Επειδή, το προεδρικό διάταγμα [ΠΔ] 361/2001 Κατανομή σε Τμήματα των υποθέσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΦΕΚ 244/Α/2001) ορίζει στο μεν άρθρο 6 ότι:
{Στο ΣΤ' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας υπάγονται τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που αφορούν διαφορές, οι οποίες προκύπτουν από την εφαρμογή της νομοθεσίας για:
α) ...
β) τις αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και τις επιτάξεις, ανεξάρτητα από το όργανο που τις κηρύσσει, με την επιφύλαξη των οριζομένων στο άρθρο 5 παράγραφος 1 περίπτωση ε' του παρόντος}
στο δε άρθρο 5 παράγραφος 1 ότι:
{Στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας υπάγονται τα ένδικα βοηθήματα και μέσα που αφορούν διαφορές οι οποίες ανακύπτουν από την εφαρμογή της νομοθεσίας για:
α) ...
β) ...
γ) τα μεταλλεία και λατομεία ...}
Όπως έχει κριθεί, η αρμοδιότητα των Τμημάτων του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίνεται από τη φύση της νομοθεσίας, κατ' εφαρμογή της οποίας εκδίδεται η προσβαλλόμενη πράξη, ενώ σε περίπτωση διάταξης που μπορεί να υπαχθεί εννοιολογικά σε περισσότερους τομείς της νομοθεσίας, πρέπει να αναζητείται ο προέχων χαρακτήρας της, ώστε να αποφεύγεται η κατάτμηση ομοειδών διαφορών σε περισσότερα Τμήματα του Συμβουλίου της Επικρατείας (βλέπε ΣτΕ Ολομέλεια 3004/2010, Ολομέλεια 1570/2005, Ολομέλεια 3143/2004). Εφόσον δε, στην παρούσα περίπτωση, ο προέχων χαρακτήρας της νομικής βάσης της προσβαλλόμενης πράξης συνίσταται στην κήρυξη απαλλοτριώσεως εδαφικής έκτασης για την εκτέλεση έργων προοριζόμενων για την εκμετάλλευση μεταλλείου, η εκδίκαση της υπό κρίση αιτήσεως υπάγεται στην αρμοδιότητα του ΣΤ Τμήματος, ασχέτως αν η έκδοση της προσβαλλόμενης πράξης διέπεται από τις ειδικότερες διατάξεις της νομοθεσίας περί μεταλλείων (παράβαλε ΣτΕ 1077/2009).
4. Επειδή, στο άρθρο 18 παράγραφος 1 του Συντάγματος προβλέπονται τα εξής:
{Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την ιδιοκτησία και τη διάθεση των μεταλλείων, ορυχείων, σπηλαίων, αρχαιολογικών χώρων και θησαυρών, ιαματικών, ρεόντων και υπόγειων υδάτων και γενικά του υπόγειου πλούτου.}
Περαιτέρω, στο άρθρο 29 παράγραφος 9 περίπτωση ε του Κώδικα Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων Ακινήτων, έτσι όπως αυτό τροποποιήθηκε με το άρθρο 22 του νόμου 3175/2003, ορίζεται ότι:
{Οι αναγκαστικές απαλλοτριώσεις που επιβάλλονται:
α) ...
β) ...
γ) ...
δ) ...
ε) κατά τον μεταλλευτικό κώδικα κηρύσσονται σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις που ισχύουν για τις απαλλοτριώσεις αυτές.}
Εξάλλου, στο νομοθετικό διάταγμα [Ν] 210/1973 Μεταλλευτικός Κώδικας προβλέπονται τα εξής:
{Άρθρο 3: Κυριότης μεταλλευτικών ορυκτών
Το δικαίωμα της επί του εδάφους κυριότητος δεν επεκτείνεται επί των μεταλλευτικών ορυκτών, είτε ταύτα ευρίσκονται επί της επιφανείας είτε υπό ταύτη. Το δικαίωμα έρευνας και εκμεταλλεύσεως των ορυκτών τούτων, πλην των υπέρ του Δημοσίου εξηρημένων, περί ων οι διατάξεις του άρθρου 143 του παρόντος, παραχωρείται εις πάντα, κατά τις διατάξεις του παρόντος νομοθετικού διατάγματος. ...
Άρθρο 65: Δικαίωμα Μεταλλειοκτησίας
1. Τα μεταλλεία ως και τα συστατικά αυτών είναι ακίνητα, από της δημοσιεύσεως δε δια της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως του υπό του άρθρου 59 του παρόντος προβλεπομένου παραχωρητηρίου προεδρικού διατάγματος, συνιστάται το δικαίωμα κυριότητος επί μεταλλείου (Μεταλλειοκτησία), όπερ είναι αυτοτελές εμπράγματο δικαίωμα, όλως διακεκριμένον από της κυριότητος επί του εδάφους.
2. Με επιμέλεια του μεταλλειοκτήτου το παραχωρητήριον προεδρικό διάταγμα μεταγράφεται εις τα οικεία βιβλία μεταγραφών.
Άρθρον 66
1. Επί της κατά τα άρθρα 59 και 65 του παρόντος συνιστώμενης Μεταλλειοκτησίας εφαρμόζονται οι εις τα ακίνητα ισχύουσες διατάξεις του Αστικού Κώδικα, εφ' όσον δεν ορίζεται άλλως εις το παρόν.
2. Τα μεταλλευτικά ορυκτά, μετά την εκ του μεταλλείου εξόρυξή των, είναι κινητά.
Άρθρο 128:
1. Επιτρέπεται η αναγκαστική απαλλοτρίωσις αστικών ή αγροτικών ακινήτων, κειμένων εντός ή εκτός του χώρου του μεταλλείου, η εις βάρος αυτών σύστασις εμπραγμάτων δικαιωμάτων προς τον σκοπόν εκτελέσεως έργων προοριζομένων δια την εκμετάλλευση των μεταλλείων, οίον στοών, φρεάτων, ορυγμάτων, εκσκαφών, πλατειών προς εναπόθεση μεταλλευμάτων ή απορριμμάτων (στείρων), οικοδομών προς εγκατάσταση μηχανημάτων, εργοστασίων διαλογής, εμπλουτισμού, καμινείας και μεταλλουργικής επεξεργασίας, γραφείων, αποθηκών, κατοικιών υπαλλήλων και εργατών, οδών, σιδηροδρόμων, εναερίων συστημάτων μεταφοράς, εγκαταστάσεων αποβαθρών φορτώσεως, υδραγωγείων κ.λ.π του σκοπού τούτου λογιζομένου ως δημοσίας ωφελείας.
2. Ωσαύτως είναι επιτρεπτή η αναγκαστική απαλλοτρίωσις ιδιοκτησιών, περί ων η προηγούμενη παράγραφος οσάκις εκ των υπογείων ή επιφανειακών εργασιών εκμεταλλεύσεως, τίθενται σε κίνδυνο τα επί των ιδιοκτησιών τούτων κτίσματα ή η ζωή ή η υγεία των σε αυτές κατοικούντων.
Άρθρο 130
Η κατά τις διατάξεις του άρθρου 128 του παρόντος επιτρεπομένη αναγκαστική απαλλοτρίωσις, κηρύσσεται δι' αποφάσεως του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας.
Άρθρο 131
1. Δια την έκδοση αποφάσεως κηρύξεως αναγκαστικής απαλλοτριώσεως απαιτείται η υπό του μεταλλειοκτήτου ή του διαδόχου αυτού ή υπό του εκ τούτων έλκοντος δικαιώματα εκμεταλλεύσεως μεταλλείου, υποβολή αιτήσεως εις την Περιφερειακή Διοίκησιν εις την περιφέρεια της οποίας κείται η απαλλοτριούμενη ιδιοκτησία ή το μείζον μέρος αυτής, εις ην δέον να εκτίθενται οι λόγοι περί της ανάγκης της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως.
2. ...
Άρθρο 134
1. Ο Υπουργός Εθνικής Οικονομίας μετ' εκτίμησιν των υποβληθέντων σε αυτό στοιχείων, κατ' εφαρμογήν της παραγράφου 3 του άρθρου 133 του παρόντος, εκδίδει απόφαση δημοσιευομένη δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, δι' ης διατάσσεται η απαλλοτρίωσις ή απορρίπτεται η σχετική αίτησις εν όλω ή εν μέρει.
2. Η αναγκαστική απαλλοτρίωσις θεωρείται κηρυχθείσα από της δημοσιεύσεως της περί κηρύξεως αυτής αποφάσεως δια της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως.
3. Η κατά την παράγραφο 1 του παρόντος εκδιδομένη απόφασις αποτελεί και την έγκριση της εκτελέσεως των έργων δι' α η απαλλοτρίωσις, μη απαιτουμένης άλλης αδείας παρ' ετέρας διοικητικής αρχής, επιφυλασσομένων των διατάξεων των άρθρων 158, 159, 160 και 161 του παρόντος. ...}
5. Επειδή, όπως συνάγεται από τις παραπάνω διατάξεις του Μεταλλευτικού Κώδικα, ερμηνευόμενες στο πλαίσιο των προστατευτικών για τα μεταλλεία και τα ορυχεία διατάξεων του Συντάγματος, το δικαίωμα της κυριότητας επί του εδάφους διαχωρίζεται από το δικαίωμα επί του μεταλλείου, το οποίο δύναται το Δημόσιο να παραχωρήσει σε ιδιώτη συστήνοντας υπέρ αυτού το αυτοτελές εμπράγματο δικαίωμα της μεταλλειοκτησίας (άρθρα 3, 65). Η μεταλλειοκτησία συνεπάγεται το αποκλειστικό, πλην χρονικά περιορισμένο, δικαίωμα του μεταλλειοκτήτη να ερευνά, να εξορύσσει και να εκμεταλλεύεται όλα τα μεταλλευτικά ορυκτά που βρίσκονται εντός του παραχωρηθέντος χώρου, πάνω ή κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, και μάλιστα, χωρίς να υποχρεούται σε αποζημίωση του ιδιοκτήτη του εδάφους (άρθρα 67-68). Επιτρέπεται εξάλλου η απαλλοτρίωση εδαφικής έκτασης, μετά από αίτηση της εκμεταλλεύτριας επιχείρησης, με σκοπό είτε την εκτέλεση έργων προοριζόμενων για την εκμετάλλευση των μεταλλείων είτε την προστασία των κτισμάτων ή της ζωής και της υγείας των κατοίκων που βρίσκονται στις ιδιοκτησίες αυτές και τίθενται σε κίνδυνο από τις υπόγειες ή επιφανειακές εργασίες εκμετάλλευσης (άρθρο 128 και επόμενα).
6. Επειδή, για την απαλλοτρίωση που λαμβάνει χώρα μετά την απόκτηση του δικαιώματος της μεταλλειοκτησίας και σκοπεί στην εξυπηρέτηση της εκμεταλλεύσεως του μεταλλείου, ο νόμος δεν ορίζει ρητά ούτε το πρόσωπο υπέρ του οποίου αυτή κηρύσσεται ούτε, κυρίως, τον βαρυνόμενο με το κόστος της. Ενόψει όμως των ορισμών του άρθρου 17 του Συντάγματος και του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, και η απαλλοτρίωση που κηρύσσεται με σκοπό την εξυπηρέτηση της μεταλλευτικής εκμετάλλευσης δεν μπορεί να αποκλίνει από τον κανόνα κατά τον οποίο η κυριότητα της απαλλοτριούμενης εκτάσεως περιέρχεται καταρχήν στον βαρυνόμενο με το κόστος της απαλλοτριώσεως. Επομένως, αν η απαλλοτρίωση κηρύσσεται υπέρ του Δημοσίου ή τρίτου, ο υπέρ ου η απαλλοτρίωση υποχρεούται να καλύψει και τη σχετική δαπάνη.
Αν, αντιθέτως, καλείται με την απαλλοτριωτική πράξη ο μεταλλειοκτήτης να καλύψει τη δαπάνη αυτή, τότε η απαλλοτρίωση πρέπει να κηρυχθεί υπέρ του. Δεν ασκεί δε εν προκειμένω επιρροή το γεγονός ότι η μεταλλειοκτησία παραχωρείται για χρονικώς περιορισμένο χρονικό διάστημα, ενώ η πλήρης κυριότητα είναι διαρκής, διότι, πάντως, είναι νοητή η χωριστή διατήρηση από τον μεταλλειοκτήτη της κυριότητας των ιδιωτικών εκτάσεων που απαλλοτριώθηκαν με δαπάνη του προς εξυπηρέτηση του σκοπού της μεταλλειοκτησίας, έστω και μετά την παύση της.
Άλλωστε, τις εκτάσεις αυτές θα μπορούσε, αν δεν υπήρχε η δυνατότητα της απαλλοτριώσεως ή αν ο μεταλλειοκτήτης γνώριζε ότι θα υποχρεωθεί να καλύψει τη δαπάνη απαλλοτριώσεως υπέρ άλλου, να τις αποκτήσει και με απευθείας αγορά, διατηρώντας, στην περίπτωση αυτή, την κυριότητα και μετά την παύση της μεταλλειοκτησίας.
Κατά την ειδικότερη γνώμη της Παρέδρου Θ. Ζιάμου, η απαλλοτρίωση αυτή, η οποία έχει ως αιτία την υφιστάμενη μεταλλευτική εκμετάλλευση, κηρύσσεται κατ' επίκληση των ειδικότερων διατάξεων του Μεταλλευτικού Κώδικα (άρθρα 128 και επόμενα), οι οποίες δέον να ερμηνευτούν ενόψει της ιδιαίτερης προστασίας που επιφυλάσσει το Σύνταγμα στα μεταλλεία και του έντονου δημόσιου ενδιαφέροντος για την επωφελέστερη εκμετάλλευση αυτών (άρθρο 18 του Συντάγματος). Σύμφωνα με την υποστηριζόμενη εδώ ερμηνεία του Μεταλλευτικού Κώδικα, η απαλλοτρίωση εδαφικών εκτάσεων επί ή υπό των οποίων το Κράτος έχει ήδη παραχωρήσει το εμπράγματο δικαίωμα της μεταλλειοκτησίας, δύναται να κηρυχθεί μόνον υπέρ της εκμεταλλεύτριας εταιρείας που ασκεί το δικαίωμα, εν προκειμένω, της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού (παράβαλε Απόφαση του ΕΔΔΑ της 14-12-2006, Dimitrie Dan Popescu, appl. 21397/2002). Στην περίπτωση αυτή, σύμφωνα και με τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που επιτάσσει την καταβολή πλήρους αποζημιώσεως στους κυρίους των απαλλοτριούμενων ακινήτων για την οριστική στέρηση της ιδιοκτησίας τους, σε αντιστοιχία με την πραγματική της αξία, οι δαπάνες της απαλλοτριώσεως βαρύνουν υποχρεωτικώς τη Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού. Τούτο πρέπει να γίνει δεκτό ιδίως ενόψει του ότι ο νόμος δεν προβλέπει την υποχρέωση της εκμεταλλεύτριας εταιρείας να αποζημιώνει τους ιδιοκτήτες των εδαφικών εκτάσεων κατά τη διάρκεια ασκήσεως του παραχωρηθέντος σ' αυτήν δικαιώματος της μεταλλειοκτησίας (άρθρο 68 του Μεταλλευτικού Κώδικα), ούτε υποχρεώνει τη Διοίκηση, πριν από την κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτριώσεως, να εξαντλεί τη δυνατότητα απόκτησης της μεταλλευτικής γης από την εκμεταλλεύτρια εταιρεία, κατά το λιγότερο επαχθή τρόπο, όπως με αγορά απευθείας από τους ιδιοκτήτες (παράβαλε ΣτΕ Ολομέλεια 1939/1972).
7. Επειδή, όπως προκύπτει από το περιεχόμενο της προσβαλλόμενης πράξης, η ένδικη απαλλοτρίωση κηρύχθηκε με δαπάνες της ήδη αιτούσας Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, με σκοπό την περιέλευση στο Δημόσιο έκτασης εμβαδού 415.000 m2 προς μετεγκατάσταση του οικισμού Μαυροπηγής του Δήμου Εορδαίας Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης, για τις ανάγκες εκμετάλλευσης του υποκείμενου λιγνιτικού κοιτάσματος του Ορυχείου Μαυροπηγής του Λιγνιτικού Κέντρου Δυτικής Μακεδονίας της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού. Πριν από την κατάθεση της υπό κρίση αιτήσεως ακυρώσεως η αιτούσα (Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού) άσκησε την υπ' αριθμόν πρωτοκόλλου ΥΠΕΚΑ 21941/2011 αίτηση θεραπείας ζητώντας την ανάκληση της προσβαλλόμενης καθ' ό μέρος αφορούσε την κήρυξη της απαλλοτρίωσης υπέρ του Δημοσίου. Με την αίτηση ακυρώσεως προβάλλεται ότι οι ιδιωτικές εκτάσεις που απαλλοτριώνονται με σκοπό την εξυπηρέτηση μεταλλευτικής δραστηριότητας που ασκείται από τη Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού, πρέπει να παραχωρούνται κατά κυριότητα στην εκμεταλλεύτρια εταιρεία, η οποία προβαίνει και στις δαπάνες της απαλλοτρίωσης, διαφορετικά το Κράτος αποκτά εκτάσεις, χωρίς να καταβάλλει το ίδιο αντάλλαγμα στους ιδιοκτήτες, προσβάλλοντας συγχρόνως τα περιουσιακά δικαιώματα που η Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού αντλεί από την εκμετάλλευση της επένδυσής της στο μεταλλευτικό τομέα. Κατά την αιτούσα Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού, τούτο απορρέει από τη γενική συνταγματική υποχρέωση του Κράτους για την προστασία της ιδιοκτησίας και την καταβολή πλήρους αποζημίωσης σε περίπτωση επιβολής αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, δεν σχετίζεται δε με το ειδικό προστατευτικό καθεστώς ιδιοκτησίας και διάθεσης των μεταλλείων που κατοχυρώνει το άρθρο 18 του Συντάγματος.
Σύμφωνα με τους προβαλλόμενους ισχυρισμούς, η κήρυξη απαλλοτρίωσης ακινήτου για την υποστήριξη της εκμετάλλευσης μεταλλείου, υπέρ του Δημοσίου και όχι υπέρ της εκμεταλλεύτριας Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, υποβαθμίζει ουσιωδώς, άλλως εκμηδενίζει το παραχωρηθέν σε αυτή δικαίωμα για την εκμετάλλευση των λιγνιτικών κοιτασμάτων, δοθέντος ότι η ιδιοκτησία επί του εδάφους συνδέεται άρρηκτα με τη δυνατότητα επωφελούς εκμετάλλευσης των ορυχείων. Κατά τους ίδιους ισχυρισμούς, η διοικητική πρακτική που διακρίνει μεταξύ της απαλλοτρίωσης για την εκμετάλλευση μεταλλείου, που κηρύσσεται υποχρεωτικά υπέρ της εκμεταλλεύτριας εταιρείας (άρθρο 115 του Μεταλλευτικού Κώδικα) και της απαλλοτρίωσης ιδιωτικών εκτάσεων για την υποστήριξη της εκμετάλλευσης, που κηρύσσεται, κατά διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και όχι υπέρ της εκμεταλλεύτριας εταιρείας, αφενός μεν, ερείδεται σε αντισυνταγματική ερμηνεία του Μεταλλευτικού Κώδικα, αφετέρου δε, είναι αντίθετη προς την αρχή της αναλογικότητας, της χρηστής διοίκησης, αλλά και της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, η οποία υφίσταται δυσμενή μεταχείριση σε σύγκριση με προηγούμενες απαλλοτριώσεις που κηρύχθηκαν υπέρ της, για όμοιο σκοπό, και μάλιστα χωρίς να της παρασχεθεί η δυνατότητα προηγούμενης ακρόασης.
8. Επειδή, με βάση όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη 6, οι προβαλλόμενοι με την αίτηση ακυρώσεως λόγοι, κατά το μέρος που αφορούν τη διαφοροποίηση του υπερού η απαλλοτρίωση από τον βαρυνόμενο με το κόστος της, είναι βάσιμοι και πρέπει να γίνουν δεκτοί. Και ισχυρίζεται μεν το καθού Δημόσιο ότι η συγκεκριμένη απαλλοτρίωση κηρύσσεται υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και όχι υπέρ της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, διότι γίνεται χάριν της μεταλλειοκτησίας που παραχωρείται προσωρινά μόνον στη Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού, ο ισχυρισμός, όμως, αυτός δεν είναι βάσιμος, διότι, ναι μεν, η παραχώρηση του δικαιώματος μεταλλειοκτησίας δεν γίνεται κατά πλήρη κυριότητα, όμως, με την απαλλοτρίωση εδαφικής έκτασης, διαφορετικής από το μεταλλείο, ο υπέρ ου αποκτά πλήρη κυριότητα και ως εκ τούτου φέρει το σχετικό κόστος, καταβάλλοντας την πλήρη αποζημίωση στους θιγόμενους.
9. Επειδή, ενόψει της αποδοχής του ως άνω λόγου ακυρώσεως, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη καθ' ο μέρος δεν ταυτίζονται ο υπερού η απαλλοτρίωση και ο βαρυνόμενος με το κόστος της. Κατά τη γνώμη, όμως, της Παρέδρου Θ. Ζιάμου, η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να ακυρωθεί καθ' ο μέρος κηρύσσει απαλλοτρίωση υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου και όχι υπέρ της Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού που υποχρεούται στην καταβολή των δαπανών της, Κατόπιν αυτών αποβαίνει περιττή η εξέταση των λοιπών λόγων ακυρώσεως.
Δια ταύτα
Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.
Ακυρώνει εν μέρει την Δ9/Δ/Φ53/20643/3785/2011 (ΦΕΚ 234/ΑΑΠ/2011) απόφαση του Γενικού Γραμματέα Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κατά το σκεπτικό.
Διατάσσει την απόδοση του παραβόλου στην αιτούσα Δημόσια Επιχείριση Ηλεκτρισμού.
Επιβάλλει σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου τη δικαστική δαπάνη της αιτούσας Δημόσιας Επιχείρισης Ηλεκτρισμού, η οποία ανέρχεται σε 920 €.
Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 06-06-2012 και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 26-06-2013.