Άρθρο 4: Γενικοί κανόνες για τη διαχείριση του θορύβου των αεροπλάνων

1. Υιοθετείται η εξισορροπημένη προσέγγιση κατά την αντιμετώπιση των προβλημάτων θορύβου στους αερολιμένες που βρίσκονται στην Ελλάδα. Παρέχεται επίσης η δυνατότητα εξέτασης του ενδεχομένου καθιέρωσης οικονομικών κινήτρων ως μέτρου διαχείρισης του θορύβου.

2. Κατά την εξέταση της θέσπισης λειτουργικών περιορισμών, οι αρμόδιες αρχές λαμβάνουν υπόψη τους το ενδεχόμενο κόστος και τα οφέλη που συνεπάγονται τα διάφορα διαθέσιμα μέτρα, καθώς και τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά στοιχεία των αερολιμένων.

3. Τα μέτρα ή ο συνδυασμός των μέτρων που θεσπίζονται σύμφωνα με το παρόν Διάταγμα δεν πρέπει να επιβάλλουν περισσότερους περιορισμούς από εκείνους που είναι αναγκαίοι για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που καθορίζονται για ένα συγκεκριμένο αερολιμένα. Δεν εισάγουν διακρίσεις λόγω της ιθαγένειας ή της ταυτότητας του αερομεταφορέα ή του κατασκευαστή του αεροπλάνου.

4. Οι λειτουργικοί περιορισμοί με κριτήριο τις επιδόσεις βασίζονται στις επιδόσεις εκπομπής θορύβων του αεροπλάνου όπως καθορίζονται στο πλαίσιο της διαδικασίας πιστοποίησης που διενεργείται σύμφωνα με την σύμβαση του Διεθνούς Οργανισμού Πολιτικής Αεροπορίας ICAO, νόμου [Ν] 211/1947 (ΦΕΚ 35/Α/1947) παράρτημα 16, τόμος 1, της σύμβασης για τη διεθνή πολιτική αεροπορία, όπως κυρώθηκε από το νόμο [Ν] 211/1947 (ΦΕΚ 35/Α/1947) Τρίτη έκδοση (Ιούλιος 1993).