|
Το από 20-11-1982 προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ 588/Δ/1982), όπως αυτό τροποποιήθηκε με τις παραγράφους 1 και 2 του από 29-01-1986 προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 14/Δ/1986) τροποποιείται και συμπληρώνεται όπως στις παρακάτω παραγράφους:
1. Το άρθρο 1 συμπληρώνεται ως εξής:
{Από τον παραπάνω χαρακτηρισμό εξαιρούνται οι περιοχές των οποίων το σχέδιο εγκρίθηκε με το από [ΒΔ] 13-10-1967 βασιλικό διάταγμα (ΦΕΚ 176/Δ/1967) και τις 16043/20-10-1970 (ΦΕΚ 274/Δ/1970), 1985/17-07-1974 (ΦΕΚ 199/Δ/1974), 3639/76/22-03-1977 (ΦΕΚ 151/Δ/1977), 10480/18-07-1979 (ΦΕΚ 412/Δ/1979) αποφάσεις του Νομάρχη Ευρυτανίας όπως οι περιοχές φαίνονται εκτός κόκκινου περιγράμματος, περικλειόμενες με μαύρη διακεκομμένη γραμμή στο σχετικό πρωτότυπο διάγραμμα σε κλίμακα 1:5.000 που θεωρήθηκε από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Τοπογραφικών Εφαρμογών με την 5432/1991 πράξη του και που αντίτυπό του σε φωτοσμίκρυνση δημοσιεύεται με το παρόν διάταγμα.}
2. Το εδάφιο α της παραγράφου 1 του άρθρου 3 αντικαθίσταται ως εξής:
{1. α. Οι οικοδομές ακόμη και όταν δεν εξαντλείται ο συντελεστής δόμησης καλύπτονται με στέγη από κεραμίδια σύμφωνα με τα παραδοσιακά πρότυπα με μέγιστη κλίση 45%.}
3. Το εδάφιο α της παραγράφου 3 του άρθρου 3 αντικαθίσταται ως εξής:
{3. α. α. Οι εξώστες σε όλες τις όψεις των κτιρίων διατάσσονται και διαμορφώνονται κατά τα παραδοσιακά πρότυπα ανά ένα ή το πολύ ανά δύο κουφώματα, ανεξάρτητα από τυχόν υφιστάμενα προστεγάσματα καταστημάτων.}
4. Στο τέλος του ιδίου άρθρου 3 προστίθεται παράγραφος 6, ως εξής:
{6. Επιβάλλεται η κατασκευή της κατά την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου κεκλιμένης στέγης και στα νομίμως υφιστάμενα κτίρια με επίπεδη στέγη, καθ' υπέρβαση του μεγίστου επιτρεπομένου κατά περιοχή ύψους του κτιρίου. Το ύψος της παραπάνω στέγης, καθορίζεται από τις διαστάσεις της κάτοψης του δώματος του κτιρίου και την απαραίτητη για την σωστή λειτουργία αυτής κλίση μέχρι 45%.}