ΝΣΚ 461/1969

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 461/1969 (09-01-1969)

Αριθμός ερωτήματος: Το υπ' αριθμό πρωτοκόλλου Ε48355/19-12-1969 του Υπουργείου Δημοσίων Έργων, Γενική Διεύθυνση Δημοσίων Έργων, Υπηρεσία Οικισμού, Διεύθυνση Ε3/β.

Περίληψη Ερωτήματος: Εάν ημιτελής οικοδομής ανεγερθείσα επί μη αρτίου οικοπέδου βάσει άδειας που ακυρωθείσης για αυτό το λόγο δι' αποφάσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας δύναται να υπαχθεί στις διατάξεις του αναγκαστικού νόμου 410/1968, δι' ων ρυθμίζονται τα των αυθαιρέτων οικοδομών, άνευ παραβιάσεως του εκ της ως άνω απόφασης δεδικασμένου.

Απάντηση Ερωτήματος: Επί του πρόσθεν ερωτήματος το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους γνωμοδότησε ως ακολούθως:

1. Κατά τις διατάξεις του άρθρου 50 του νόμου [Ν] 3713/1928, ως τροποποιήθηκε δια του άρθρου 19 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3830/1958 οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας αποτελούν μεταξύ των διαδίκων δεδικασμένο, ισχύον εν πάση ενώπιον δικαστικής ή άλλης αρχής υποθέσει διαφοράς, καθ' ην προέχει το υπό του Συμβουλίου της Επικρατείας κριθέν διοικητικής φύσεως ζήτημα (Συμβούλιο της Επικρατείας 720/1953), υφίσταται δε δεδικασμένο όταν συντρέχει ταυτότης διαφοράς από νομικής και πραγματικής καταστάσεως, και ανάλογη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 274 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας (πόρισμα νομολογίας Συμβουλίου της Επικρατείας σελίδα 217). Συντρεχουσών των ανωτέρω προϋποθέσεων η διοίκηση υποχρεούται να συμμορφωθεί προς τις ακυρωτικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας ως ρητώς ορίζεται στην παράγραφο 4 του άρθρου 107 του ισχύοντος Συντάγματος.

2. Εν προκειμένω κατά τα δεδομένα πραγματικά περιστατικά χορηγήθηκε νομίμως η υπ' αριθμό Γ2743/1964 οικοδομική άδεια δι' ανέγερση οικοδομής, ήτις κατασκευάστηκε κατά το τμήμα της τοιχοποιίας, διακόπτοντας κάθε περαιτέρω εργασία, ως συνέπεια της ακύρωσης της άδειας με την υπ' αριθμό 2164/1966 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επί τη αιτιολογία ότι το εφ' ου το κτίσμα οικόπεδο δεν ήταν άρτιο.

3. Κατά το άρθρο 1 του αναγκαστικού νόμου 410/1968 περί αυθαίρετων οικοδομικών κατασκευών αυθαίρετες εντός του εγκεκριμένου σχεδίου πόλεων οικοδομές ή τμήματα αυτών ανεγερθέντα μέχρι της ισχύος του παρόντος, δύνανται δι' αποφάσεων του Υπουργού Δημοσίων Έργων, εκδιδόμενων μετά γνώμη του Συμβουλίου Δημοσίων Έργων να εξαιρούνται των περί κατεδαφίσεως αυθαιρέτων κτισμάτων διατάξεων εφόσον η διατήρηση αυτών δεν θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια της κατασκευής ουδέ αποβαίνει υπέρμετρα σε βάρος της πόλης. Ως οικοδομές δια την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου νοούνται και οι κατασκευές που έχουν πλήρως αποπερατωμένο τον φέροντα σκελετό εξ ωπλισμένου σκυροδέματος ή εκ τοιχοποιίας, ως φέρων δε οργανισμός του κτιρίου, ορίζεται δια του άρθρου 10 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού το τμήμα αυτού όπερ μεταφέρει άμεσα ή έμμεσα επί του εδάφους πλην του ιδίου του βάτους και τα λοιπά μόνιμα και μεταβλητά φορτία της οικοδομής ως και τις επιρροές των εξωτερικών δυνάμεων.

Εκ των ανωτέρων διατάξεων και του συνόλου του αναγκαστικού νόμου 410/1968 σαφώς προκύπτει ότι σκοπός αυτού είναι να εξαιρέσει την κατεδάφιση των αυθαίρετων κατασκευών, εφόσον αυτές κατά την κρίση της διοίκησης δεν θέτουν σε κίνδυνο την ασφάλεια της οικοδομής και το συμφέρον της πόλης, μη εξαιρούμενων και των ημιτελών κατασκευών, απαγορευόμενης της διατήρησης των οικοδομών που έχουν κατασκευαστεί αυθαίρετα μόνο επί των κοινόχρηστων χώρων άνευ ουδενός περαιτέρω επιτακτικού περιορισμού της υπέρβασης των περί σχεδίου πόλεων και Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού διατάξεων, έστω και αν πρόκειται περί οικοδομής επί μη άρτιου οικοπέδου, περιλαμβανόμενης προφανώς και της περίπτωσης ταύτης στην παρούσα νομοθετική ρύθμιση.

4. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω και εφόσον εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι αυτό που κατασκευάστηκε δυνάμει της εν αρχή μνημονευόμενης αδείας τμήμα της οικοδομής φέρει τα υπό του άρθρου 10 του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού και της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του αναγκαστικού νόμου 410/1968 στοιχεία, ήτοι είναι ικανό από άποψης τεχνικής να αντέξει στο ίδιο αυτού βάρος και το βάρος της όλης οικοδομής, δύναται να νομιμοποιηθεί ή ως ούτω οικοδομή, άνευ παραβιάσεως του εκ της ως άνω απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας προκύπτοντος δεδικασμένου, δεδομένης της μετά την έκδοση της απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας επελθούσης δια του αναγκαστικού νόμου 410/1968 νομοθετικής ρυθμίσεως του ζητήματος.

Ο Πάρεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους.