ΝΣΚ 328/1989

Νομικό Συμβούλιο του Κράτους 328/1989 (11-05-1989)

Από το υπ' αριθμόν 20781/3222/1988 έγγραφό σας και το υπ' αριθμόν 729/1988 έγγραφο του Τμήματος Πολεοδομίας και Πολεοδομικών Εφαρμογών Κιλκίς, σε συνδυασμό προς το υπ' αριθμόν 234791/1989 έγγραφο της Διεύθυνσης Τοπογραφικής του Υπουργείου Γεωργίας προκύπτει το εξής πραγματικό της υπόθεσης, χωρίς να αποσαφηνίζεται αυτή πλήρως.

Ι. Με την υπ' αριθμόν 9709/1963 απόφαση του Νομάρχη Κιλκίς Περί κυρώσεως της οριστικής διανομής οικοπέδων του συνοικισμού Πολυκάστρου Κιλκίς έτους 1960 - 1961, με την οποία κυρώθηκαν το διάγραμμα διανομής οικοπέδων του ως άνω οικισμού και οι αντίστοιχοι πίνακες διανομής, εγκρίθηκε το ρυμοτομικό σχέδιο του οικισμού τούτου, κατά τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας, όπως αυτές ίσχυαν μετά το νόμο [Ν] 3958/1959 (άρθρα 19 και 25). Στο ως άνω όμως διάγραμμα περιέχονταν και εκτάσεις που δεν είχαν εποικιστικό χαρακτήρα, αλλά ανήκαν σε ιδιώτες και δεν είχαν επιταχθεί κατά τις διατάξεις του άρθρου 242 του Αγροτικού Κώδικα, για το λόγο δε αυτό δεν είχαν περιληφθεί στους κυρωμένους πίνακες διανομής του οικισμού αυτού. Η αρμόδια πολεοδομική υπηρεσία μέχρι το έτος 1986 χορηγούσε οικοδομικές άδειες για τα παραπάνω οικόπεδα, θεωρώντας ότι αυτά βρίσκονται εντός του ως άνω εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και έτσι δημιουργήθηκε πραγματική κατάσταση με την δόμηση πολλών οικοπέδων, ως ευρισκομένων εντός σχεδίου.

ΙΙ. Από τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας επί τη βάσει των οποίων εγκρίθηκαν τα διαγράμματα του παραπάνω οικισμού προκύπτει σαφώς ότι το Υπουργείο Γεωργίας ή ο οικείος Νομάρχης, είχε κατά το χρόνο της έγκρισης των διαγραμμάτων αυτών αρμοδιότητα για έγκριση ρυμοτομικών σχεδίων μόνο για εκτάσεις εποικιστικές, ήτοι για εκτάσεις που κατά νόμο διατίθενται για την οικοπεδική αποκατάσταση, ακτημόνων καλλιεργητών, οι οποίοι δικαιούνται τέτοια αποκατάσταση σύμφωνα με τις διατάξεις της εποικιστικής νομοθεσίας. Συνεπώς στη συγκεκριμένη περίπτωση ο νομάρχης δεν είχε αρμοδιότητα να κυρώσει τα διαγράμματα αυτά, καθόσον αφορά τις παραπάνω ιδιωτικές εκτάσεις, που δεν είχαν επιταχθεί και δεν διαθέτονταν σε δικαιούμενους αποκατάστασης καλλιεργητές, αλλά ανήκαν σε ιδιώτες, που δεν είχαν κριθεί ως δικαιούμενοι οικοπεδικής αποκατάστασης. Η έγκριση του πολεοδομικού σχεδίου ως προς τις εκτάσεις αυτές θα έπρεπε να χωρήσει κατά τη διαδικασία του από 17-07-1923 νομοθετικού διατάγματος Περί σχεδίου πόλης κ.λ.π., όπως ίσχυε τότε. Ούτε άλλωστε προκύπτει ότι εφαρμόσθηκαν στην προκειμένη περίπτωση οι διατάξεις των άρθρων 70 και 69 του Αγροτικού Κώδικα.

ΙΙΙ. Εξάλλου κατά το άρθρο 15 του νόμου 1221/1981:

{Σχέδια πόλεων, εγκριθέντα και εφαρμοσθέντα δια της εκδόσεως αδείας οικοδομής ή εκτελέσεως έργων υποδομής άκυρα ή κριθέντα ακυρωτέα δια τυπικούς λόγους δια δικαστικών αποφάσεων, δύνανται να επανεγκριθούν, τηρουμένων των διαδικασιών και προϋποθέσεων των ισχυουσών κατά την έγκρισή των.}

Στην προκειμένη περίπτωση το ως άνω εγκριθέν ρυμοτομικό διάγραμμα είναι εν μέρει άκυρο για λόγους τυπικούς, κατά την έννοια του άρθρου αυτού, αφού δεν εγκρίθηκε ως προς τις ιδιωτικές εκτάσεις κατά τη νόμιμη διαδικασία, έχει δε στην πράξη εφαρμοσθεί με έκδοση οικοδομικών αδειών και ανέγερση οικοδομών.

Συνεπώς εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 15 του νόμου 1221/1981, εναπόκειται στη κρίση της Διοίκησης να προβεί για την αποκατάσταση της νομιμότητας και την άρση τυχόν αμφισβητήσεων και συγχύσεως, που μπορούν να προκύψουν από την εφαρμογή του σχεδίου αυτού, στην επανέγκριση τούτου, κατά το μέρος που αναφέρεται στις παραπάνω ιδιωτικές εκτάσεις, σύμφωνα με τις προϋποθέσεις κατά τη διαδικασία που ίσχυαν κατά την έγκρισή του (1963).

Πάντως εφόσον το ως άνω εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο δεν έχει ανακληθεί ή καταργηθεί με δικαστική απόφαση, εξακολουθεί να αποδίδει έννομες συνέπειες.

Ο Νομικός Σύμβουλος Διοίκησης