|
Άρθρο 13 Παράγραφος 4
Μια γενική τυπολογία των περιοχών από την οπτική γωνία των αναπλάσεων, είναι η εξής:
1. Ζώνες κεντρικών λειτουργιών διαφόρων βαθμίδων, που γενικά πάσχουν από συμφόρηση και ανεπαρκείς υποδομές, κυρίως στάθμευσης, και δυσκολίες προσπέλασης. Επιμέρους τύποι τέτοιων ζωνών είναι (1) τμήματα του μητροπολιτικών κέντρων, (2) άξονες του κυρίου οδικού δικτύου με ανάπτυξη κεντρικών λειτουργιών, συχνά με ρόλους πύλης του πολεοδομικού συγκροτήματος, (3) ζώνες κατά μήκος του σιδηροδρομικού δικτύου, από τα πρέπει να υπάρχει εύλογη απόσταση του οικιστικού ιστού, και (4) τοπικά που αναπτύχθηκαν μέσω διαδικασιών ανοργάνωτης αποκέντρωσης, όπως από το μητροπολιτικά κέντρα ή ανάπτυξης νέων κεντρικών λειτουργιών. Ειδικοί στόχοι είναι η μείωση των προβλημάτων κυκλοφορίας και ιδιαίτερα στην περίπτωση των αξόνων οξύνονται από την αντίφαση μεταξύ κυκλοφοριακού και πολεοδομικού ρόλου τους και η βελτίωση της αντιληπτικής εικόνας τους ως βασικών στοιχείων της αστικής δομής.
2. Περικεντρικές περιοχές με παλαιό κτιριακό απόθεμα και παρουσία φθινουσών χρήσεων του δευτερογενούς τομέα. Ειδικός στόχος για τις περιοχές αυτές ελεγχόμενη αναδιάρθρωση, χωρίς πλήρη ανατροπή του μεικτού χαρακτήρα τους και με ανακαίνιση του διατηρήσιμου κτηριακού αποθέματος.
3. Περιοχές εγκαταλελειμμένων βιομηχανικών εγκαταστάσεων κάποιας κλίμακας, εγκλωβισμένων στο εσωτερικό του αστικού ιστού, που με τους τρέχοντες πολεοδομικούς όρους δεν μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Τα κελύφη αυτών των μονάδων μπορούν να υποδεχθούν νέες χρήσεις συμβατές με τις επιτρεπόμενες από τον πολεοδομικό σχεδιασμό και την ισχύουσα νομοθεσία.
4. Περιοχές υψηλής πυκνότητας με μεταπολεμικές πολυκατοικίες και έντονα προβλήματα κυκλοφορίας και στάθμευσης. Διακρίνονται τρεις επιμέρους τύπο;, τέτοιων περιοχών: (1) οι προαστιακές περιοχές, κυρίως στο ανατολικό τμήμα του Λεκανοπεδίου, με πρόσφατο κτιριακό απόθεμα αλλά φθίνουσες συνθήκες πολεοδομικού περιβάλλοντος λόγω της αναντιστοιχίας μεταξύ υποδομών και πυκνοτήτων, (2) οι συνοικιακές περιοχές, κυρίως στο δυτικό τμήμα του Λεκανοπεδίου, συχνά με καταγωγή από τη λαϊκή αυτοστέγαση και την αυθαίρετη δόμηση, με έντονα προβλήματα μορφολογίας του ρυμοτομικού δικτύου, ποιότητας του κτηριακού αποθέματος και δεικτών κατοικίας, και (3) οι συνοικιακές περιοχές με πολύ υψηλές πυκνότητες, υποβαθμιζόμενο και γηράσκον κτιριακό απόθεμα πολυκατοικιών που έλκουν την καταγωγή τους από τη διαδικασία της αντιπαροχής, και πολύ σοβαρές ακαμψίες που συνδέονται με το κατακερματισμένο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Ειδικοί στόχοι είναι η αποσυμφόρηση, βραχυπρόθεσμα - μεσοπρόθεσμα, και η δρομολόγηση διαδικασιών ανανέωσης του κτιριακού αποθέματος, μεσοπρόθεσμα - μακροπρόθεσμα, σε συνάρτηση με τα χαρακτηριστικά του επιμέρους τύπου στον οποίο ανήκει κάθε περιοχή.
5. Περιοχές δεύτερης, κυρίως, κατοικίας, με μη ικανοποιητικά ρυμοτομικά δίκτυα και προοπτικές ενίσχυσης των φαινομένων συμφόρησης που πλήττουν σήμερα τις πιο κεντρικές περιοχές. Ειδικοί στόχοι είναι η πρόληψη της επιδείνωσης των υπό εξέλιξη ή προβλεπόμενων προβλημάτων, με έγκαιρες παρεμβάσεις για την αύξηση των ελεύθερων χώρων και τη μείωση των δυνητικών πυκνοτήτων.
6. Περιοχές γύρω από μεγάλα έργα που θα υποστούν πιέσεις στις τιμές γης, τις χρήσεις γης, και τις πυκνότητες, και θα γίνουν εστίες ή αποδέκτες υψηλών κυκλοφοριακών φόρτων. Ειδικοί στόχοι είναι η πρόληψη των αρνητικών επιπτώσεων από τις παραπάνω πιέσεις, η αξιοποίηση των έργων αυτών ως καταλυτών ευρύτερων διαδικασιών πολεοδομικής αναδιάρθρωσης, και η παραμονή στο δημόσιο μέρους της γαιοπροσόδου που θα προκύψει ως συνέπεια της διάθεσης δημόσιου χρήματος.
Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες λαμβάνεται υπόψη η κοινωνική και οικονομική και αναπτυξιακή συγκρότηση της περιοχής, με στόχο την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση για τον καθορισμό των απαιτούμενων παρεμβάσεων.