Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 30 του νόμου 4174/2013 αντικαθίσταται ως εξής:

 

{1. Πράξη προσδιορισμού φόρου είναι η πράξη, με την οποία καθορίζεται το ποσό της φορολογικής οφειλής ή απαίτησης του φορολογουμένου για μια ή περισσότερες φορολογικές περιόδους ή για ένα ή περισσότερα φορολογικά έτη ή διαχειριστικές περιόδους ή για μια ή περισσότερες φορολογικές υποθέσεις. Με την πράξη προσδιορισμού φόρου συνιστάται και βεβαιώνεται η φορολογική οφειλή ή απαίτηση του φορολογούμενου.

 

Η πράξη αυτή καταχωρίζεται ως εισπρακτέο ή επιστρεπτέο ποσό στα βιβλία της Φορολογικής Διοίκησης. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα καθορίζονται τα βιβλία, στα οποία γίνεται η καταχώριση, το περιεχόμενο, η διαδικασία και οι εξαιρέσεις από αυτή, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου.}

 

2. Στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 32 του νόμου 4174/2013 διαγράφονται οι λέξεις: δεν συνιστά άμεσα και πράξη προσδιορισμού φόρου και αντικαθίστανται από τις λέξεις δεν συνιστά άμεσο προσδιορισμό φόρου, ενώ διαγράφονται και οι λέξεις την οποία κοινοποιεί στον φορολογούμενο.

 

3. Το άρθρο 33 του νόμου 4174/2013 αντικαθίσταται ως εξής:

 

{Άρθρο 33

 

Σε περιπτώσεις που ο φορολογούμενος, παρά την υποχρέωσή του να υποβάλει φορολογική δήλωση σύμφωνα με τις διατάξεις της φορολογικής νομοθεσίας, δεν υποβάλει φορολογική δήλωση, η Φορολογική Διοίκηση δύναται να εκδώσει πράξη εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου ορίζοντας τη φορολογητέα ύλη, με βάση κάθε στοιχείο και πληροφορία που έχει στη διάθεσή της και αφορούν ιδίως το επίπεδο διαβίωσης του φορολογουμένου, την άσκηση της επαγγελματικής ή επιχειρηματικής δραστηριότητάς του ή ομοειδείς επιχειρηματικές ή επαγγελματικές δραστηριότητες. Ο Γενικός Γραμματέας δύναται να εκδίδει απόφαση σχετικά με τον τρόπο προσδιορισμού της κατ' εκτίμηση φορολογητέας ύλης και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου. Εάν, μετά την έκδοση της πράξης αυτής, ο φορολογούμενος υποβάλλει φορολογική δήλωση, η πράξη αυτή παύει να ισχύει αυτοδικαίως.}

 

4. Στο δεύτερο εδάφιο του άρθρου 34 του νόμου 4174/2013 και μετά τις λέξεις 25 του προστίθεται η λέξη Κώδικα, μετά τις λέξεις προσδιορισμός φόρου προστίθενται οι λέξεις που εκδίδεται κατόπιν πλήρους φορολογικού ελέγχου, και στο τέλος του άρθρου 34 προστίθεται εδάφιο ως εξής:

 

{Η Φορολογική Διοίκηση δύναται να προβεί σε έκδοση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου και στην περίπτωση κατά την οποία δεν υποβλήθηκε δήλωση από τον φορολογούμενο και δεν έχει εκδοθεί πράξη εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου.}

 

5. Στην παράγραφο 1 του άρθρου 36 του νόμου 4174/2013 διαγράφονται οι λέξεις οικείου φορολογικού και μετά τη λέξη έτους προστίθενται οι λέξεις εντός του οποίου λήγει η προθεσμία υποβολής δήλωσης.

 

6. Στην περίπτωση α' της παραγράφου 2 του άρθρου 36 του νόμου 4174/2013 μετά τη λέξη υποβάλλει προστίθενται οι λέξεις αρχική ή και στην περίπτωση γ' διαγράφονται οι λέξεις η οποία δεν προσβάλλεται με ένδικο βοήθημα ή μέσο και μετά τη λέξη απόφασης προστίθενται οι λέξεις επί της ενδικοφανούς προσφυγής ή την έκδοση αμετάκλητης δικαστικής απόφασης.

 

7. Στην παράγραφο 3 του άρθρου 36 του νόμου 4174/2013 διαγράφεται η λέξη φορολογικού και μετά την λέξη εντός του οποίου λήγει η προθεσμία υποβολής δήλωσης.

 

8. Ο τίτλος του άρθρου 37 του νόμου 4174/2013 αντικαθίσταται ως εξής:

 

{Έκδοση και κοινοποίηση πράξης προσδιορισμού φόρου}

 

9. Στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 37 του νόμου 4174/2013 διαγράφονται οι λέξεις και κοινοποιείται στο πρόσωπο στο οποίο αφορά ο προσδιορισμός φόρου και στο δεύτερο εδάφιο διαγράφεται η λέξη τουλάχιστον.

 

10. Στο άρθρο 37 του νόμου 4174/2013 αντικαθίσταται η περίπτωση ι' ως εξής:

 

{ι) τυχόν αλληλεγγύως υπεύθυνα πρόσωπα} και προστίθεται περίπτωση κ' ως εξής:

 

{λοιπές πληροφορίες}

 

11. Στο άρθρο 37 του νόμου 4174/2013 και μετά τη λέξη πληροφορίες προστίθεται εδάφιο ως εξής:

 

{Η πράξη προσδιορισμού φόρου κοινοποιείται στο πρόσωπο στο οποίο αφορά ο προσδιορισμός φόρου.}

 

12. Το άρθρο 38 του νόμου 4174/2013 αντικαθίσταται ως εξής:

 

{Άρθρο 38

 

1. Κατά τον προσδιορισμό φόρου, η Φορολογική Διοίκηση δύναται να αγνοεί κάθε τεχνητή διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων που αποβλέπει σε αποφυγή της φορολόγησης και οδηγεί σε φορολογικό πλεονέκτημα.

 

Οι εν λόγω διευθετήσεις αντιμετωπίζονται, για φορολογικούς σκοπούς, με βάση τα χαρακτηριστικά της οικονομικής τους υπόστασης.

 

2. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ως διευθέτηση νοείται κάθε συναλλαγή, δράση, πράξη, συμφωνία, επιχορήγηση, συνεννόηση, υπόσχεση, δέσμευση ή γεγονός. Μια διευθέτηση μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα από ένα στάδια ή μέρη.

 

3. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων είναι τεχνητή εφόσον στερείται οικονομικής ή εμπορικής ουσίας. Για τον καθορισμό του τεχνητού ή μη χαρακτήρα μιας διευθέτησης ή σειράς διευθετήσεων, η Φορολογική Διοίκηση εξετάζει εάν αυτές αφορούν μια ή περισσότερες από τις ακόλουθες καταστάσεις:

 

α) ο νομικός χαρακτηρισμός των μεμονωμένων σταδίων από τα οποία αποτελείται μια διευθέτηση είναι ασυμβίβαστος με τη νομική υπόσταση της διευθέτησης στο σύνολό της,

 

β) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων εφαρμόζεται κατά τρόπο που δεν συνάδει με μια συνήθη επιχειρηματική συμπεριφορά,

 

γ) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων περιλαμβάνει στοιχεία που έχουν ως αποτέλεσμα την αλληλοαντιστάθμιση ή την αλληλοακύρωσή τους,

 

δ) η σύναψη συναλλαγών είναι κυκλικού χαρακτήρα,

 

ε) η διευθέτηση ή σειρά διευθετήσεων οδηγεί σε σημαντικό φορολογικό πλεονέκτημα αλλά αυτό δεν αντανακλάται στους επιχειρηματικούς κινδύνους, τους οποίους αναλαμβάνει ο φορολογούμενος ή στις ταμειακές ροές του,

 

στ) το αναμενόμενο περιθώριο κέρδους πριν από το φόρο είναι σημαντικό σε σύγκριση με το ύψος του αναμενόμενου φορολογικού πλεονεκτήματος.

 

4. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ο στόχος μιας διευθέτησης ή σειράς διευθετήσεων συνίσταται στην αποφυγή της φορολόγησης, εφόσον, ανεξαρτήτως από τις υποκειμενικές προθέσεις του φορολογούμενου αντίκειται στο αντικείμενο, στο πνεύμα και στο σκοπό των φορολογικών διατάξεων που θα ίσχυαν σε άλλη περίπτωση.

 

5. Για τους σκοπούς της παραγράφου 1, ένας δεδομένος στόχος πρέπει να θεωρείται κρίσιμος, εφόσον οποιοσδήποτε άλλος στόχος που αποδίδεται ή θα μπορούσε να αποδοθεί στη διευθέτηση ή στη σειρά διευθετήσεων φαίνεται αμελητέος, λαμβανομένων υπόψη όλων των περιστάσεων της υπόθεσης.

 

6. Για να καθοριστεί εάν η διευθέτηση ή η σειρά διευθετήσεων έχει οδηγήσει σε φορολογικό πλεονέκτημα με την έννοια της παραγράφου 1, η Φορολογική Διοίκηση συγκρίνει το ύψος του οφειλόμενου φόρου από τον φορολογούμενο, λαμβάνοντας υπόψη την εν λόγω διευθέτηση, με το ποσό που θα όφειλε ο ίδιος φορολογούμενος υπό τις ίδιες συνθήκες, εν απουσία της εν λόγω διευθέτησης.}