|
1. Σε κάθε περίπτωση διαφοροποίησης ή απόκλισης των συμφωνιών κάποιας ατομικής σύμβασης από το μισθολογικό κλιμάκιο ή το μισθολογικό κλάδο ή εν γένει το μισθολογικό σύστημα του Εργαζομένου και της εργοδότριας του Εταιρίας, ιδίως αναφορικά προς τις Τακτικές Μηνιαίες Αποδοχές, κατά την ημερομηνία υπογραφής της συλλογικής σύμβασης εργασίας ή δημοσίευσης στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του νόμου της παραγράφου 5 του προηγούμενου άρθρου η ατομική σύμβαση αυτή τροποποιείται αυτοδικαίως κατά τρόπο ώστε να συνάδει απολύτως προς το ως άνω μισθολογικό κλιμάκιο και κλάδο και σύστημα, ιδίως των προβλεπόμενων από την ατομική αυτή σύμβαση αποδοχών μειουμένων στο πλαίσιο των προβλέψεων του γενικού μισθολογικού συστήματος της κάθε Εταιρίας.
2. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου κάθε υφιστάμενη συμβατική, νόμιμη ή άλλη αποζημίωση που καταβάλλεται από Εταιρία λόγω καταγγελίας και εν γένει με αφορμή τη λύση υφιστάμενης ή μέλλουσας να συσταθεί σχέσης ή σύμβασης:
| • | εξαρτημένης εργασίας αορίστου ή ορισμένου χρόνου, απαγορεύεται να υπερβαίνει το ανώτατο όριο αποζημίωσης, που ορίζεται στο άρθρο 2 παράγραφος 2 του αναγκαστικού νόμου [Ν] 173/1967, όπως κάθε φορά, αναπροσαρμοζόμενο, ισχύει. |
| • | ιδιόμορφης έμμισθης εντολής, απαγορεύεται να υπερβαίνει τα όρια του άρθρου 94 του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 3026/1954, όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει, για την αποζημίωση λόγω καταγγελίας σύμβασης ιδιόμορφης έμμισθης εντολής. |
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 2 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο ΙΒ2.7 του άρθρου πρώτου του νόμου 4254/2014 (ΦΕΚ 85/Α/2014). |
3. Η εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου και γενικώς των άρθρων 15 - 21 δεν μπορεί να οδηγήσει σε ευθεία ή αναλογική εφαρμογή του άρθρου 7 του νόμου [Ν] 2112/1920.