|
1. Στο άρθρο 90 του από [ΒΔ] 05-10-1949 βασιλικού διατάγματος (ΦΕΚ 246/Α/1949), όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο μόνο του νομοθετικού διατάγματος [Ν] 2573/1953 (ΦΕΚ 241/Α/1953), προστίθεται παράγραφος 2 ως εξής:
{2. Προκειμένου περί α) Ελλήνων του εξωτερικού β) ομογενών αλλοδαπών που αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια και γ) παλιννοστούντων ομογενών που έχουν την ελληνική ιθαγένεια ο νομάρχης, προς το σκοπό εξελληνισμού του ονοματεπωνύμου τους, μπορεί να εγκρίνει κατά τη διαδικασία της προηγούμενης παραγράφου την αλλαγή, τόσο του επωνύμου, όσο και του κυρίου ονόματος.}
2. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται ύστερα από αιτιολογημένη απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης χωρίς να πληρούνται οι όροι των παραγράφων 2, 3 και 5 του άρθρου 6 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, όπως τροποποιήθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 3 του νόμου [Ν] 1438/1984, μπορεί να πολιτογραφηθεί Έλληνας ο αλλοδαπός που προσέφερε στην Ελλάδα εξαιρετικές υπηρεσίες ή του οποίου η πολιτογράφηση μπορεί να εξυπηρετήσει εξαιρετικό συμφέρον της Ελλάδας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 2 τίθεται όπως τροποποιήθηκε με την παράγραφο 1 του άρθρου 1 του νόμου 2412/1996 (ΦΕΚ 123/Α/1996). |
3. Για του αλλογενείς αλλοδαπούς την αλλαγή του επωνύμου και του κυρίου ονόματος αυτών, εγκρίνει ο Υπουργός Εσωτερικών με την απόφαση πολιτογράφησης, ύστερα από αίτησή τους. Μετά την πολιτογράφηση, το αίτημα της αλλαγής του επωνύμου και του κυρίου ονόματος κρίνεται από τον οικείο νομάρχη.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παράγραφος 3 καταργήθηκε με την παράγραφο γ του άρθρου 72 του νόμου 2910/2001 (ΦΕΚ 91/Α/2001). |
4. Οι διατάξεις της προηγούμενης παραγράφου ως προς το κύριο όνομα έχουν εφαρμογές και στα παιδιά, τα οποία αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια με την πράξη της υιοθεσίας.