|
1. Ο καθορισμός του ενδεδειγμένου τρόπου θεμελιώσεως και των διαστάσεων των θεμελίων, δέον να βασίζεται επί των δεδομένων του εδάφους. Εν ανάγκη (προκειμένου περί μεγάλου έργου επί εδάφους αγνώστου αντοχής) πρέπει να γίνεται συστηματική εδαφολογική έρευνα. Ο ενδιαφερόμενος δια την ανοικοδόμηση οφείλει να παρέχει στην Αρχήν παν στοιχείο ή πληροφορία σχετικώς προς το έδαφος (φύσις, αντοχή, υπόγεια ύδατα κ.λ.π.) κατά τις ως άνω έρευνας του.
2. Το βάθος θεμελιώσεως των τοίχων του κτιρίου, οίτινες άπτονται κοινοχρήστων χώρων, δεν πρέπει να είναι μικρότερο των 2,50 m από της στάθμης του πεζοδρομίου έστω και αν τούτο δεν απαιτείται δια λόγους αντοχής. Επιτρέπεται μικρότερο βάθος, όταν εκ λόγων αντοχής συγχωρείται τούτο:
α) Εις διώροφες οικοδομές ανεγειρόμενες εις κώμες και εις την ύπαιθρον όπου δεν υφίσταται περίπτωσις σοβαρών εκσκαφών εις τους κοινοχρήστους χώρους.
β) Εις ά περιπτώσεις ο οικείος Δήμος ή Κοινότης ήθελε παράσχει προς τούτο έγγραφη άδεια, βέβαιων εν αυτή ότι ο Δήμος δεν προβλέπει την κατασκευήν εν τη θέσει ταύτη υπογείων έργων απαιτούντων το ανωτέρω βάθος θεμελιώσεως της οικοδομής προς τον κοινόχρηστο χώρο.
3. Εις περίπτωσιν εκσκαφών δι' υπογείους εγκαταστάσεις ισχύουν και εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του άρθρου 71 ως προς την ασφάλειαν των οικοδομών, τον υπόχρεων δια την εκτέλεσιν των έργων εξασφαλίσεως αυτών κ.λ.π.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παρόν άρθρο καταργήθηκε με το άρθρο 127 του 8/1973 νομοθετικού διατάγματος (ΦΕΚ 124/Α/1973). |