Συνδεθείτε στην Υπηρεσία Νομοσκόπιο Είσοδος στην υπηρεσία Νομοσκόπιο.     Χρήστης Κωδικός   Υπενθύμιση στοιχείων λογαριασμού       Νέοι χρήστες Εάν είστε νέος χρήστης, θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα ΔΩΡΕΑΝ λογαριασμό προκειμένου να φύγει το παράθυρο αυτό και να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση στην υπηρεσία Νομοσκόπιο. Δημιουργία νέου λογαριασμού

Αριθμός 225/2003

 

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ

ΣΤ' Ποινικό Τμήμα

 

Συγκροτήθηκε από τους δικαστές: Ευάγγελο Κρουσταλάκη, Αντιπρόεδρο, Θεόδωρο Πρασουλίδη, Κωνσταντίνο Κωστήρη - Εισηγητή, Δημήτριο Ζέρβα και Ανδρέα Μοσχανδρέου, Αρεοπαγίτες.

 

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 13-11-2001, με την παρουσία και του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Αθανασίου Καφίρη (κωλυομένου του Εισαγγελέα) και της Γραμματέως Μηλιάς Αθανασόπουλου, για να δικάσει την αίτηση της αναιρεσείουσας - κατηγορουμένης: Ο. Σ. του Ν., κατοίκου Ηλιούπολης Αττικής, που παραστάθηκε με τον πληρεξούσιο δικηγόρο της Ιωάννη Κιντή, για αναίρεση της 18833/2000 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.

 

Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σε αυτήν, και η αναιρεσείουσα - κατηγορούμενη ζητά την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 02-10-2000 αίτησή της αναιρέσεως, που καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1702/2000.

 

Αφού άκουσε

 

Τον πληρεξούσιο δικηγόρο της αναιρεσείουσας που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά και τον Αντεισαγγελέα που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναίρεσης .

 

Σκέφτηκε σύμφωνα με το νόμο

 

1. Επειδή η καταδικαστική απόφαση στερείται της επιβαλλόμενης από τα άρθρα 93 του Συντάγματος και 139 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, οπότε και ιδρύεται ο από το άρθρο 510 παράγραφος 1Δ' του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας λόγος αναιρέσεως, όταν δεν αναφέρονται σ' αυτή με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις τα προκύψαντα από την αποδεικτική διαδικασία πραγματικά περιστατικά, στα οποία στηρίχθηκε η κρίση του δικαστηρίου για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις που τα θεμελιώνουν και οι νομικές σκέψεις υπαγωγής των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη, που εφαρμόσθηκε. Ειδικότερα τέτοια έλλειψη αιτιολογίας υπάρχει και στην περίπτωση που η αιτιολογία της αποφάσεως εξαντλείται στην επανάληψη του διατακτικού της αποφάσεως ή στην παραπομπή σ' αυτό, που περιέχει τα τυπικά στοιχεία του κατηγορητηρίου.

 

2. Επειδή στην προκειμένη περίπτωση το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, δικάζοντας ως Εφετείο, με την προσβαλλόμενη απόφασή του, όπως απ' αυτή προκύπτει, κήρυξε ένοχη την αναιρεσείουσα κατηγορουμένη για παράβαση του άρθρου 30 παράγραφος 7 του Αγορανομικού Κώδικα (νομοθετικό διάταγμα [Ν] 136/1946) και της επέβαλε ποινή φυλακίσεως 30 ημερών. Για τη στήριξη της κρίσεώς του αυτής το παραπάνω δικαστήριο παρέθεσε στην προσβαλλόμενη απόφασή του όλως τυπική αιτιολογία και ειδικότερα ότι από τα κατονομαζόμενα κατ' είδος αποδεικτικά μέσα προέκυψαν όλα τα αναφερόμενα στο κατηγορητήριο πραγματικά περιστατικά τα οποία θεμελιώνουν την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση της παραβάσεως του άρθρου 30 παράγραφος 7 του Αγορανομικού Κώδικα και πρέπει να κηρυχθεί ένοχος για την παραπάνω πράξη που της αποδίδει το κατηγορητήριο και αναφέρεται στο διατακτικό της παρούσας. Η αιτιολογία όμως αυτή δεν είναι η κατά τις παραπάνω διατάξεις επιβαλλόμενη, αφού το διατακτικό της αποφάσεως πρέπει να προκύπτει και να είναι συνέπεια των δεκτών γενομένων στο σκεπτικό περιστατικών και όχι αντιστρόφως. Επομένως είναι βάσιμος ο σχετικός δεύτερος λόγος της αιτήσεως και πρέπει, κατ' αποδοχή του, ν' αναιρεθεί η προσβαλλόμενη απόφαση και ακολούθως να παραπεμφθεί η υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, αφού είναι δυνατή η συγκρότησή του από άλλους δικαστές (άρθρο 519 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας).

 

Για τους λόγους αυτούς

 

Αναιρεί τη με αριθμό 18833/2000 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών και

 

Παραπέμπει την υπόθεση για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο, το οποίο όμως θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές.-

 

Κρίθηκε και αποφασίστηκε στην Αθήνα στις 21-11-2001.

 

Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριο στις 04-12-2001.